چکیده:
این مقاله درباره چگونگی بازنمایی تصویر در دنیای امروز و استفاده از فولکلور به مثابه یک زبان
است. همچنین به پرسش اصلی این مقاله یعنی رابطه بین تصویر و فولکور، پاسخ می گوید و یک
پارادایم نوین را ارائه کرده است که به مثابه یک ابتکار معنایی به نظر می رسد. هدف از این پاردایم
جدید، کشف و اشاعه یک هویت جمعی 2 از طریق بیان فردی است.
خلاصه ماشینی:
به اين ترتيب ، جامعه امروز به مجموعه اي از افراد جداگانه تبديل ميشود که هر يک در برسـاختن هويـت خـويش فعالانه عمل ميکنند؛ «شخص »ها و «نفس »٤هاي گوناگوني که با انگيزش ها و تکانه هـاي اجتماعي موثر و محسوسي در سطح جهاني ظاهر مـيشـوند و آن را اشـاعه مـيدهنـد: اکنون ، واحد از گوناگونيها برساخته شده است و ابهامـاتي کـه اکنـون بـا آنهـا مواجـه هستيم ، احساسات پيچيده و بيثبات نقشي جديد را براي ارتباطات تصويري و طراحـي گرافيکي به همراه آورده است .
با اين اوصاف ، ما تاکيد ميکنيم که تصوير در حيطه طراحي ارتباطات بـه مثابـه يـک سيستم «خودسازنده »٥ عمل ميکند بـه ايـن معنـا کـه در عـين اينکـه بـا جهـان خـارج همزيستي دارد، ماهيت وجودي خود را حفظ ميکند.
١ نبود ارزش هاي مشترک و يک واقعيت مشـابه کـه همه در آن سهيم باشند به يک بيثباتي اجتناب ناپذير در معنا منجر ميشد و اين همان داغ ننگ و واقعيت غيرقابل پذيرش جامعه مدرن است و آن است که «فرديت » اعضـاي خـود را محور قرار ميدهد و مطرح ميکند (بومن ، ٢٠٠٠: ٣٩).
» (آپادوراي، ١٩٩٦: ١٧) نمايشگاه هاي صنايع دستي شهري همچنين آنهـايي کـه طعـم هـاي جديـد غـذاها، لبـاس ، بافتني، قلاب دوزي و برودريدوزي ٢ را به نمـايش مـيگذارنـد همگـي از ايـن اعمـال ناشـي ميشوند و در هر کدام ، توانايي انجام دادن کاري که نوعي بيان فرديت افراد اسـت ، بـه نمـايش گذاشته شده و تقويت شده است .
تصوير با آرزوي پرده برداري از هويت طراحي امروزي همراه است ، با اين فرض کـه واژه «بديع » دو معنا را در خود دارد: «اصيل » و «نوين ».