چکیده:
از موضوعات بحثبرانگیز سالیان اخیر در محیط زیست دریایی، نشت گاز و نفت است که اسناد بینالمللی نیز نگاه ویژهای به آن داشتهاند. با مروری کوتاه بر روند تکوین و تکامل نظام حقوقی حاکم بر حملونقل دریایی کالا در مقابل نشت کالای خطرناک، نفت و گاز، کنوانسیونهای حاکم بر حملونقل دریایی کالا، یعنی لاهه، لاهه-ویزبی، هامبورگ و روتردام بررسی میشود و به میزان اثرگذاری کنوانسیون اخیر در پوششهای زیستمحیطی مسائل مربوط به آلودگی ناشی از نشت مواد سوختی پرداخته میشود. به این پرسش پاسخ میدهیم که آیا این رژیم حقوقی توانسته است مشکلات پیشگفته در دریا را حل کند و نیز مسئولیت ناشی از فعل متخلفانه، چگونه اعمال میشود؟ فرضیۀ نخست پژوهش پیش رو، بر این است که کنوانسیون روتردام، سندی قوی است که تصویب آن توسط بیشتر دولتهای دارای صنعت دریانوردی، میتواند گام مؤثری در حمایت از محیط زیست دریایی باشد و در صورت لازمالاجراشدن، با تعریف جدیدی از توسعۀ اقتصادی، فعالانه به حفاظت از محیط زیست دریایی و جلوگیری از آلودگی کمک کند.
One of the most controversial issues of recent years in the marine environment is the oil and gas leak, which has been a particular focus of international documents. With a brief overview of the development and evolution of the legal system governing maritime transport of goods and liquids, the conventions governing maritime transport of goods, namely The Hague, The Hague-Visby, Hamburg and Rotterdam, are examined. The impact of the recent convention on environmental pollution has been addressed by issues related to pollution caused by fuel leakage. We answer the question whether this legal regime has been able to solve the recent problems mentioned above at sea and how is the liability arising from the wrongful act? The initial premise of this study is that the Rotterdam Convention is a strong document that can be adopted by major governments in the maritime industry to be an effective step in protecting the marine environment and, if necessary, enacting a new definition of economic development, actively protecting the marine environment and preventing pollution.
خلاصه ماشینی:
واکنش نظام حقوقي حاکم بر حمل ونقل دريايي کالا به چالش هاي زيست محيطي ناشي از نشت نفت و گاز (با تأکيد بر کنوانسيون روتردام ) صفا قائم مقامي دانشجوي دکتري رشته حقوق بين الملل عمومي ، گروه حقوق عمومي و بين الملل ، دانشکده حقوق ، الهيات و علوم سياسي ، واحد علوم و تحقيقات ، دانشگاه آزاد اسلامي ، تهران ، ايران محسن محبي استاديار گروه حقوق عمومي و بين الملل ، دانشکده حقوق ، الهيات و علوم سياسي ، واحد علوم و تحقيقات ، دانشگاه آزاد اسلامي ، تهران ، ايران صابر نياوراني استاديار گروه حقوق عمومي و بين الملل ، دانشکده حقوق ، الهيات و علوم سياسي ، واحد علوم و تحقيقات ، دانشگاه آزاد اسلامي ، تهران ، ايران (تاريخ دريافت : ١٣٩٨/٧/٦ - تاريخ تصويب : ١٣٩٨/١١/١) چکيده از موضوعات بحث برانگيز ساليان اخير در محيط زيست دريايي، نشت گاز و نفت است که اسناد بين المللي نيز نگاه ويژه اي به آن داشته اند.
به اين پرسش پاسخ ميدهيم که آيا اين رژيم حقوقي توانسته است مشکلات پيش گفته در دريا را حل کند و نيز مسئوليت ناشي از فعل متخلفانه ، چگونه اعمال ميشود؟ فرضيۀ نخست پژوهش پيش رو، بر اين است که کنوانسيون روتردام ، سندي قوي است که تصويب آن توسط بيشتر دولت هاي داراي صنعت دريانوردي، ميتواند گام مؤثري در حمايت از محيط زيست دريايي باشد و در صورت لازم الاجراشدن ، با تعريف جديدي از توسعۀ اقتصادي، فعالانه به حفاظت از محيط زيست دريايي و جلوگيري از آلودگي کمک کند.