چکیده:
هدف: یکی از مهمترین عواملی که بر بقاء، دوام و رشد خانواده اثر میگذارد، سازگاری زناشویی است. سازگاری زناشویی عبارت از وضعیتی است که در آن زن و شوهر در بیشتر مواقع احساس ناشی از خوشبختی و رضایت از همدیگر را دارند و فرآیندی است که در طول زندگی زن و شوهر بهوجود میآید. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه بهبود رابطه بر افزایش سازگاری زناشویی زنان تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی(ره) انجام شد.
روش: برای این منظور از روش نیمهآزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. تعداد ۴۰ نفر از زنانی که داوطلب شرکت در جلسات بودند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش به مدت ۶ جلسه ۹۰ دقیقهای تحت آموزش گروهی برنامه بهبود رابطه زناشویی قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. شرکتکنندگان دو گروه قبل و بعد از آموزش فرم ۳۲ سوالی پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر (۱۹۷۶) را تکمیل کردند.
یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که جلسات آموزش گروهی برنامه بهبود رابطه به طور معنیداری باعث افزایش سازگاری زناشویی و ابعاد مولفه رضایت، همبستگی، توافق و ابراز محبت شده است (۰۵/ ۰>p).
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش میتوان برای افزایش سازگاری و ارتقای رضایت زناشویی خانوادهها از برنامههای آموزشی مهارت _ محور استفاده کرد.
Aim: One of the most important factors influencing the stability and growth of family is marital adjustment. Marital adjustment refers to a situation in which couples often are concerned about each other’s welfare and satisfaction, which this process is established during the couples' life. Current research is aimed at studying the effect of relationship enhancement program training on increasing women' marital adjustment for women under the support of Imam Khomeyni Foundation. For this purpose, an experimental design with a pretest-posttest and control group was used. Among women volunteered to participate in the sessions, 40 individuals were chosen and randomly assigned into two experimental and control groups. The experimental group received relationship enhancement program training during six 90-minute sessions, while the control group received no training. Participants from both groups completed Spanier' marital adjustment questionnaire. Results from analysis of covariance and independent samples t-test showed that group relationship enhancement program training sessions significantly increased marital adjustment and its dimensions (satisfaction, cohesion, consolation and affection expression).
خلاصه ماشینی:
تأثیر آموزش برنامه بهبود رابطه بر افزایش سازگاری زناشویی زنان کمدرآمد راضیه عسکری، احمد حیدرنیا، هادی عباسی چکیده تاریخ دریافت: 15/12/1394 _ تاریخ پذیرش: 21/07/1398 هدف: یکی از مهمترین عواملی که بر بقاء، دوام و رشد خانواده اثر میگذارد، سازگاری زناشویی است.
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه بهبود رابطه بر افزایش سازگاری زناشویی زنان تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی(ره) انجام شد.
یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که جلسات آموزش گروهی برنامه بهبود رابطه به طور معنیداری باعث افزایش سازگاری زناشویی و ابعاد مؤلفه رضایت، همبستگی، توافق و ابراز محبت شده است (05/0>p).
در پژوهشی یالسن و کاراهان (2007) برنامه ارتباطی زوجی را مورد بررسی قرار دادند، نتیجه پژوهش آنان نشان داد برنامه آموزش مهارتهای ارتباطی، تأثیر مثبتی بر سازگاری زناشویی دارد و همچنین به اصلاحات رفتاری درازمدت زوجها منجر میشود.
جدول 3: مقایسه میانگین نمرات تفاضل پیشآزمون و پسآزمون دو گروه در ابعاد توافق، ابراز محبت و سازگاری (رجوع شود به تصوير صفحه) با توجه به مقادیر جدول 3 میتوان نتیجه گرفت که اختلاف بین میانگین نمرات تفاضل پیشآزمون و پسآزمون در دو گروه آزمایش و کنترل، معنیدار است؛ در نتیجه، آموزش برنامه بهبود رابطه زناشویی باعث افزایش توافق، ابراز محبت و سازگاری زنان شده است.
بحث و نتیجهگیری یافتههای پژوهش نشان داد که فرضیه پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش برنامه بهبود رابطه زناشویی بر افزایش سازگاری زناشویی زنان و ابعاد آن در گروه آزمایش تأیید شد.
تأثیر آموزش مهارتهای ارتباطی با رویکرد شناختی رفتاری بر سازگاری زناشویی زنان.