چکیده:
گردشگری، یکی از بهترین بخشهای موقعیتیابی اقتصادی است که میتواند رشد اقتصادی و اجتماعی را در مقصد به وجود آورد. در پژوهش حاضر، خورهای شرق تنگه هرمز از نظر توسعه گردشگری ارزیابی شده است. ابتدا با پیمایش میدانی و تکنیکهای سنجش از دور NDVI و NDWI موقعیت شناسایی شد. سپس با استفاده از دو مدل کوبالیکوا و بریلها اقدام به ارزیابی قابلیت توسعه گردشگری خورها شد. نتایج نشان داد که در روش بریل ها سایت خور آذینی با کسب 870 امتیاز از کل امتیاز ارزشها در رتبه اول قرار دارد. سایت تیاب با امتیاز 840، کلاهی 665، لوران 660 و کرگان با 560 در ردههای بعدی قرار گرفتهاند. نتایج مدل کوبالیکوا نیز نشان داد که خور آذینی با 12 امتیاز بیشترین امتیاز و تیاب با 5/ 11، کلاهی با 75/ 8، لوران با 25/ 8 و کرگان با 25/ 5 امتیاز در ردههای بعدی قرار دارند.
Tourism is one of the best parts of economic positioning that can generate economic growth and develop social one in the destination. In the present research, estuaries in the eastern part of Hormuz Strait were evaluated from the perspective of tourism development. First, the location of estuaries was identified by fieldwork and NDVI and NDWI remote sensing techniques. using two methods, Kubalikova and Brilha, evaluating tourism development potential in estuaries was carried out. In the Brilha method, The results showed that Azini estuary with 870 points from total points of values has the first rank. Tiyab site with 840, kolahi with 665, Louran with 660, and Kargan with 560 points were in the next ranks. Also, the results of the Kubalikova method showed that Azini estuary with 12 points was in the highest rank, and Tiyab with 11.5, kolahi with 8/75, Louran with 25/8, and Kargan with 5/25 points were in the next ranks.
خلاصه ماشینی:
شناسايي، ارزيابي و رتبه بندي خورهاي شرق تنگه هرمز به منظور توسعه پايدار گردشگري (از ميناب تا جاسک ) ابراهيم مقيمي ١، مهران مقصودي ٢، مجتبي يماني ٣، ياسر حسن زاده 4 تاريخ دريافت :٩٥/٩/٢٤ تاريخ پذيرش :٩٧/٨/٣ چکيده گردشگري، يکي از بهترين بخش هاي موقعيت يابي اقتصادي است که ميتواند رشد اقتصادي و اجتماعي را در مقصد به وجود آورد.
در مورد ژئومورفولوژي و گردشگري خورها مقيمي و نگهبان (١٣٩٠) پژوهشي به نام بررسي ويژگيهاي اکوژئومورفولوژيکي تالاب هاي ساحلي (نمونه موردي: تالاب شور، شيرين و ميناب در تنگه هرمز) انجام شده است که نتايج آن نشان ميدهد منطقه در حد جزر و مد واقع شده تحت تأثير فرآيندهاي ژئومورفولوژيکي ناشي از دريا و خشکي قرار دارد و شکل کنوني آن تابعي از اين فرايندهاست .
رجائي و همکاران (١٣٩٣) به ارزيابي توان هاي اکوتوريسمي خورهاي ساحلي خليج فارس نمونه موردي خور تياب و گياهي با استفاده از مدل ارزيابي پرالونگ پرداخته اند، نتايج حاصله از اين پژوهش نشان دهنده توان و پتانسيل بالايي جهت توسعه اکوتوريسم به دليل دارا بودن چشم اندازهاي طبيعي بسيار زيبا و پوشش گياهي درختان حرامي باشد.
از جمله پژوهش هايي که در ايران به روش کوباليکوا انجام شده را ميتوان به پژوهش مقصودي و همکاران (١٣٩٧) تحت عنوان ارزيابي و پهنه بندي مناطق مستعد توسعه ژئوسايت ها در شهرستان مريوان پرداختند که نتايج به دست آمده بيانگر آن است که درياچه زريبار، دشت بيلو، ناوطاق و منطقه قميچان داري بالاترين ارزش هستند.