چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه آموزش تحول مثبت نوجوانی بر هویتیابی و خودکارآمدی در دانش آموزان در معرض خطر اعتیاد بود. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه دانش آموزان پسر پایه نهم در معرض خطر اعتیاد شهر بجنورد در سال 1399-1398 بود. با توجه به طراحی پژوهشی، نمونه ای به حجم 30 نفر به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقهای تحت برنامه آموزش تحول مثبت نوجوانی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش مقیاس بسط یافته سنجش عینی وضعیت هویت خود و پرسش نامه خودکارآمدی عمومی بودند. دادهها با استفاده از روش تحلیل کواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه کنترل در رابطه با میانگین نمرات متغیرهای هویتیابی و خودکارآمدی تفاوت معنیداری وجود داشت. آموزش تحول مثبت نوجوانی به طور معناداری منجر به کاهش هویت منفی و افزایش خودکارآمدی گروه آزمایش شد. نتیجهگیری: میتوان از آموزش تحول مثبت نوجوانی در هویتیابی و خودکارآمدی دانش آموزان در معرض خطر اعتیاد در مدارس استفاده نمود.
Objective: The aim of this study was to evaluate the effectiveness of training program of positive youth development on identification and self-efficacy in students at addiction risk. Method: This study was a quasi-experimental with pretest-posttest design with a control group. The statistical population of the present study included all ninth grade male students at risk of addiction in Bojnord in 2019-2020. According to the research design, a sample of 30 people was selected by purposive sampling method and randomly assigned to the experimental (n = 15) and control (n = 15) groups. The experimental group underwent training program of positive youth development for twelve 90-minute sessions and the control group did not receive any intervention. The instruments used in this study were the extended objective measure of ego identity status scale and the general self-efficacy questionnaire. Data were analyzed using multivariate analysis of covariance. Results: The results showed that there was a significant difference between the experimental group and the control group regarding the mean scores of the variables of identification and self-efficacy. Training positive youth development significantly reduced negative identity and increased self-efficacy of the experimental group. Conclusion: The results of this study show that training program of positive youth development can be used in identifying and self-efficacy of students at addiction risk in schools.
خلاصه ماشینی:
Luyckx, Lens, Smits & Goossens 4.
Beckwith, Best, Savic, Haslam & 3.
training program of positive youth development داد که برنامه تحول مثبت نوجوانی باعث افزایش مولفه های بهزیســتی روان شــناختی یعنی پذیرش خود، تســلط بر محیط ، رابطه مثبت با دیگران ، زندگی هدفمند، رشــد شــخصــی و خودمختاری گردید.
با توجه به این که بررسـی پیشـینه پژوهش نشـان میدهـد تـاکنون تحقیقی کـه بـه تعیین تـاثیر برنـامـه تحول مثبـت نوجوانی بر هویـت یـابی و خودکـارآمـدی دانش آموزان در معرض خطر اعتیـاد پرداختـه ـباشـــد، انجـام نگرفتـه اســـت و تمامی تحقیقات انجام شـده در این حوزه به تاثیر این برنامه به دیگر توانمندیهای اجتماعی و روان شـــنـاختی در نوجواـنان عـادی پرداختـه اـند، این تحقیق میتواـند در نوع خود جـدیـد و 1.
بنـابراین ، پژوهش حـاضـــر بـه دنبـال پاســخگویی به این ســؤال بود که آیا برنامه آموزش تحول مثبت نوجوانی بر هویت یابی و خودکارآمدی دانش آموزان در معرض خطر اعتیاد موثر است ؟ روش جامعه ، نمونه و روش نمونه گیری پژوهش حاضــر نیمه آزمایشــی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود.
در مجموع ، با استناد به موارد فوق به نظر میرسد عاملی که باعث گردید دانش آموزان گروه آموزش در خصـوص هویت یابی و خودکارآمدی به توانمندی بیشـتری دسـت یابند، آموزش های تحول مثبت نوجوانی بود که مبتنی بر رشـد روانی و اصـول روان شـناسـی مثبت تدوین گردیده و با اثرگذاری بر افزایش شـناخت موجب افزایش خودآگاهی نوجوانان در خصـوص شـناخت بهتر خود و جامعه و اسـتقلال فردی میشـود و بدین طریق ضـمن تقویت خودکـارآمـدی بـه هویـت یـابی آنـان کمـک نموده اســـت .