چکیده:
گروهی از بزهکاران وجود دارند که از رشد کامل ذهنی برخوردار نیستند. این گروه، عقب ماندگان ذهنی نام دارند که توانایی هوشی و اجتماعی آنها پایین است. بزهکاران عقب مانده ذهنی به دلیل ناتوانی در اندیشیدن و استدلال کردن، غالبا شرایط لازم را برای مسئولیت کیفری ندارند پس عادلانه نیست در سیستم قضایی مانند بزهکاران نرمال و معمولی با آنها برخورد شود. در انگلستان بسیاری از افراد عقب مانده ذهنی در صورت ارتکاب جرم یا مشمول قضازدایی قرار میگیرند یا به مجازاتهای غیر بازداشتی محکوم می شوند؛ اما در ایران این افراد در معرض بیشترین اشتباهات قضایی قرار دارند و تعداد زیادی از آنها زمان ورود به سیستم عدالت کیفری شناسایی و کشف نمیشوند. قوانین ایران در زمینه مسئولیت کیفری بزهکاران عقب مانده ذهنی بسیار ناقص است. در این پژوهش، ما ابتدا شرایط لازم برای مسئولیت کیفری را بحث کرده، سپس با مقایسه افراد عقب مانده ذهنی با کودکان و بیماران روانی، مسئولیت کیفری آنها را در حقوق ایران و انگلستان مورد سنجش و ارزیابی قرار می دهیم
There are A group of criminals that do not enjoy the full development of mind. This group are called mental retardation that are in low social intelligence and ability. Mentally retarded offenders for their inability to think and reason, often do not have the necessary conditions for criminal responsibility. So it is not fair that judicial system treat them as normal and ordinary criminals. In the UK, many people with mental retardation in the event of a crime are subjected to diversion or to punish as non-convicted detainees; But in Iran these people have faced with a higher risk of judicial errors and many of them are not identified and discovered in the time of entering the criminal justice system. In this study, we first discussed about the requirement for criminal responsibility. Comparing mental retardation people with children and mental illness, then we evaluate their criminal responsibility in the legal system of Iran and England
خلاصه ماشینی:
در انگلستان بسياري از افراد عقب مانده ذهني در صورت ارتکاب جرم يا مشمول قضازدايي قرار ميگيرند يا به مجازات هاي غير بازداشتي محکوم مي شوند؛ اما در ايران اين افراد در معرض بيشترين اشتباهات قضايي قرار دارند و تعداد زيادي از آنها زمان ورود به سيستم عدالت کيفري شناسايي و کشف نميشوند.
181) 1 - M’Naghten هر چند عقب ماندگي ذهني نمي تواند به عنوان يک عذر يا دفاع براي رفتار مجرمانه در نظر گرفته شود، با اين وجود عادلانه نيست که برخورد با آنها در سيستم عدالت کيفري همانند بزهکاران معمولي باشد.
بنابراين اگر مبناي عدم مسئوليت کيفري اطفال در حقوق ايران را فقدان تشخيص و درک بدانيم پس آيا ميتوان اين مبنا را نيز براي عدم مسئوليت کيفري اشخاص عقب مانده ذهني در کشور ايران مورد توجه قرار داد؟ به نظر ميرسد پاسخ اين سوال به دليل تفاوت هاي موجود بين کودک و شخص عقب مانده ذهني، منفي است .
1 - Formal Operations ٢- ماده ١٤٧ قانون مجازات اسلامي مصوب ١٣٩٢/٢/١ گفتار دوم : مقايسه بزرگسالان عقب مانده ذهني و مجانين از جهت مسئوليت کيفري حداقل دو تفاوت بين مجانين و بزرگسالان عقب مانده ذهني خفيف وجود دارد؛ اول اينکه ، افراد مبتلا به جنون داراي نوعي عيوب احساسي هستند، يعني شخص مجنون ممکن است برخي احساسات را تجربه کند اما اين احساسات ، ناپايدار و سطحي ميباشند.