چکیده:
پیش از وقوع هر معامله » طرفین درباره شرایط و حدود تعهدهای خود به گفتگو می پردازند و پس از تراضی در باره آن امور
قصد خویش را در انشاء معامله بیان می کنند .قانونی در این دوره که دوره پیش قراردادی یا مذاکره مقدماتی نام دارد
بخصوص در قراردادهای سنگین که لزوم مذاکرات و توافقهای مقدماتی بیشتر ظاهر است احساس می شود » چون با ارائه
پیشنهاد سبب می شود طرفین هزینه های زیادی را برای ارزیابی آن متحمل شوند و با مراکز و موسسات متعددی هماهنگی
نمایند » بنظر می رسد که ایجاب کننده یا دعوت کننده به ایجاب اگر از دعوت به ایجاب عدول نماید » می توان برای وی
مسئولیتی متصور شد یا اگر یکی از طرفین مذاکره » که طرف دیگر ماه ها برای انعقاد عقد آینده مذاکرات و هزینه هایی را
نموده است. بلاجهت از انعقاد قرارداد نهایی خودداری نماید باید مسئول جبران زیان طرف مقابل باشد . پس توافقات
مقدماتی را باید از قولنامه متمایز کرد . قولنامه می تواند قدرت الزام آور داشته باشد اما توافقات مقدماتی در صورتی که
موجب ضرر نگردند قابل عدول است و نمی توان طرف مقابل را به مفاد توافق ملزم کرد » مگر اینکه عمدا از توافق عدول
نماید .
خلاصه ماشینی:
قانوني در اين دوره که دوره پيش قراردادي يا مذاکره مقدماتي نام دارد بخصوص در قراردادهاي سنگين که لزوم مذاکرات و توافقهاي مقدماتي بيشتر ظاهر است احساس مي شود ، چون با ارائه پيشنهاد سبب مي شود طرفين هزينه هاي زيادي را براي ارزيابي آن متحمل شوند و با مراکز و مؤسسات متعددي هماهنگي نمايند ، بنظر مي رسد که ايجاب کننده يا دعوت کننده به ايجاب اگر از دعوت به ايجاب عدول نمايد ، مي توان براي وي مسئوليتي متصور شد يا اگر يکي از طرفين مذاکره ، که طرف ديگر ماه ها براي انعقاد عقد آينده مذاکرات و هزينه هايي را نموده است ، بلاجهت از انعقاد قرارداد نهايي خودداري نمايد بايد مسئول جبران زيان طرف مقابل باشد .
همچنين ماده ١٩٤قانون مدني که اعلام مي دارد «الفاظ و اشارات و اعمال ديگر که متعاملين به وسيله آن انشاي معامله مي نمايند بايد موافق باشد به نحوي که احد طرفين همان عقدي را قبول کند که طرف ديگر را نسبت به عقد مورد انشاء ضروري دانسته و فقدان اين توافق را باعث بطلان معرفي کرده است .
تميز مرحله مقدماتي از ايجاب و قبول آسان نيست ، زيرا گاه يکي از دو طرف وعده هاي مشروط ديگري را ايجاب مي پندارد و به اعتماد آن وسايل اجراي تعهدهاي ناشي از عقد را فراهم مي آورد ، در حالي که طرف ديگر خود را هنوز در مرحله مقدماتي و انديشيدن مي بيند ، در اين گونه موارد ، بايد ديد آيا اعلام طرفين اوصاف ويژه تصميم نهايي را دارد و عرف آن را پيشنهاد قاطع يا قبول مي داند يا پندار ناشي از خوش بيني ١٠٨ نابجا باعث شده است تا تفاهم بين آنان بوجود نيايد .