چکیده:
برگزاری همهپرسی استقلالطلبی اقلیم کردستان عراق در سال 2017 باعث شد که موجی از واکنشهای منطقهای و فرامنطقهای را دربرداشته باشد. واکنشهای منطقهای همانگونه که مشخص بود واکنش دولت ایران، ترکیه و سوریه و همچنین مهمترین واکنشهای فرامنطقهای شامل روسیه و کشورهای غربی بود. این پژوهش که به روش توصیفی-تحلیلی با هدف بررسی راهبرد سیاست خارجی روسیه بهعنوان یک کشور فرامنطقهای انجام شده و اطلاعات مربوطه را از مقالات و کتب بهدست آورده است، سؤال اصلی بدینگونه مطرح میشود که راهبرد سیاست خارجی روسیه درقبال همهپرسی اقلیم کردستان عراق چگونه بود؟ فرضیه پژوهش که با استفاده از معادله هزینه ـ فایده و رویکرد ابزاری ـ تاکتیکی انجام شده است، بیان میدارد مسکو در زمان همهپرسی استقلالطلبی اقلیم کردستان عراق هر چند بهطور واضح و شفاف موضعگیری نکرد، اما درعمل با این اقدام مخالف بود که مهمترین محور آن درقالب دلایل مخالفت با همهپرسی به صورت کوتاهمدت، میانمدت و بلند مدت، ائتلاف و همکاری با ایران و ترکیه، تقویت دولت مرکزی عراق و رایزنی با منطقه خودمختار اقلیم کردستان عراق بهمنظور بهتعویقانداختن همهپرسی تضعیف حاکمیت ملی و توسعه افراطگرایی، بهخطرافتادن نقش ثباتساز روسیه در منطقه و دخالت بیشتر امریکا، ایجاد معضلات امنیتی در مرزهای ایران بهعنوان مهمترین همپیمان مسکو و ساقطکردن هرگونه فعالیت تجزیهطلبانه چه در داخل و چه در خارج از مرزهای خود بود.
Holding of a referendum on the independence of the Iraqi State of Kurdistan in 2017 provoked a wave of regional and trans-regional reactions. Regional reactions, obviously, were from the governments of Iran, Turkey and Syria. The most important trans-regional reactions including Russia and Western countries. This descriptive-analytical research aims at assessing Russia’s foreign policy strategy as a trans-regional country, as well as collecting relevant data from articles and books. The main question of the research involves Russia's foreign policy strategy towards the independence referendum in the state of Kurdistan of Iraq. Based on the cost-benefit equation and the instrumental-tactical approach, the research hypothesizes that although Moscow did not take a clear position during the referendum on the independence of the Iraqi Kurdish state, Russia opposed the issue in practice. Th the main concern of Russia for opposing the referendum regarded short-term, medium-term and long-term concerns. Alliances and cooperation with Iran and Turkey, and strengthening the Iraqi central government, included the reasons why Russia consulted the Iraqi Kurdistan Autonomous Region to postpone the referendum. Other concerns regarded the weakening of national sovereignty, development of extremists, jeopardizing Russia's stabilizing role in the region, and further US interventions in the region, creating security problems on Iran's borders as Moscow's most important ally, and abolishing any separatist activity both inside and outside the borders.
خلاصه ماشینی:
اين پژوهش که به روش توصيفي-تحليلي با هدف بررسي راهبرد سياست خارجي روسيه به عنوان يک کشور فرامنطقه اي انجام شده و اطلاعات مربوطه را از مقالات و کتب به دست آورده است ، سؤال اصلي بدين گونه مطرح ميشود که راهبرد سياست خارجي روسيه درقبال همه پرسي اقليم کردستان عراق چگونه بود؟ فرضيه پژوهش که با استفاده از معادله هزينه ـ فايده و رويکرد ابزاري ـ تاکتيکي انجام شده است ، بيان ميدارد مسکو در زمان همه پرسي استقلال طلبي اقليم کردستان عراق هر چند به طور واضح و شفاف موضع گيري نکرد، اما درعمل با اين اقدام مخالف بود که مهم ترين محور آن درقالب دلايل مخالفت با همه پرسي به صورت کوتاه مدت ، ميان مدت و بلند مدت ، ائتلاف و همکاري با ايران و ترکيه ، تقويت دولت مرکزي عراق و رايزني با منطقه خودمختار اقليم کردستان عراق به منظور به تعويق انداختن همه پرسي تضعيف حاکميت ملي و توسعه افراط گرايي، به خطرافتادن نقش ثبات ساز روسيه در منطقه و دخالت بيشتر امريکا، ايجاد معضلات امنيتي در مرزهاي ايران به عنوان مهم ترين هم پيمان مسکو و ساقط کردن هرگونه فعاليت تجزيه طلبانه چه در داخل و چه در خارج از مرزهاي خود بود.
اين کشور ضمن همکاري و ائتلاف با ايران و ترکيه و همچنين سوريه که از جمعيت کردهاي قابل توجهي برخوردار هستند، از استقلال اين منطقه آن گونه که بايد ناخوشايند نشد؛ چراکه منافعي نيز براي مسکو داشت (١ :٢٠١٧ ,Zhdannikov)؛ چراکه اوضاع غرب آسيا بيش از حد انتظار متشنج بود و روسيه به منوال سابق درصورت استقلال کردستان عراق در آن زمان نميتوانست منافع ملي موردنظر را تأمين کند.