چکیده:
هدف مطالعه حاضر بررسی تناسب مدل جایگزین اختلالات شخصیت با خودشیفتگی آسیبپذیر و بزرگمنش بود. بدین منظور 261 دانشجوی دانشگاه تبریز در قالب طرح همبستگی به روش تصادفی خوشهای انتخاب و ابزارهای پژوهش، سیاهه شخصیت راهنمای آماری و تشخیصی و مقیاس خودشیفتگی مرضی را تکمیل کردند. دادهها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد مولفهها و نمره کل خودشیفتگی آسیبپذیر با همه صفات شخصیتی نابهنجار همبسته بوده، ولی مولفهها و نمره کل خودشیفتگی بزرگمنش، عمدتا با صفات شخصیتی مخالفتجویی و روانپریشخویی همبستگی مناسب داشتند. نتایج تحلیل رگرسیون خودشیفتگی آسیبپذیر نشان داد صفات شخصیتی عاطفه منفی، مخالفتجویی، بازداریزدایی و روانپریشخویی پیشبین نمره کل خودشیفتگی آسیبپذیر بوده و در پیش بینی مولفه های خودشیفتگی آسیب پذیر نیز صفات شخصیتی فوق پیشبین عزت نفس مشروط؛ صفات گسلش و روانپریشخویی پیشبین پنهانسازی خود؛ روانپریشخویی پیشبین ناارزندهسازی؛ صفات عاطفه منفی، گسلش و بازداریزدایی پیشبین خشم محقبودن هستند. در زمینه خودشیفتگی آسیبپذیر نتایج رگرسیون نشان داد صفات مخالفتجویی و روانپریشخویی پیشبین نمره کل خودشیفتگی بزرگمنش بوده و در زمینه مولفه های این نوع خودشیفتگی نیز صفت مخالفتجویی پیشبین بهره کشی؛ صفت روانپریشخویی پیشبین خودارتقایی و همچنین پیش بین خیالبافی هستند. یافتهها همسو با مطالعات قبلی دلالت بر این دارند که برخلاف مدل پیشنهادات مدل جایگزین اختلالات شخصیت به غیر از صفت مخالفتجویی برای ملاک B اختلال شخصیت خودشیفته، صفات شخصیتی نابهنجار دیگری نیز در اختلال خودشیفتگی دخیلاند و مدل جایگزین پیشنهادی به صورت نسبی برای خودشیفتگی بزرگمنش تناسب داشته و با خودشیفتگی آسیب پذیر تناسب ندارد.
The aim of present study was to investigate the correspondence of Alternative Model of Personality Disorders (AMPD) dimensions with vulnerable and grandiose narcissism. To this end 261 students from Tabriz University were selected by random cluster sampling and completed the Personality Inventory for DSM-5 (PID-5) and Pathological Narcissism Inventory. The Pearson correlation coefficient and multiple regression were used to analyze data. Results revealed that all dimensions and total score of vulnerable narcissism were correlated significantly with five pathological personality traits; but dimensions and total score of grandiose narcissism were mostly correlated with antagonism and psychoticism significantly. Regression analysis of vulnerable narcissism showed that four pathological personality trait, including negative affect, antagonism, disinhibition and psychoticism were significant predictor of total score of vulnerable narcissism, and with regard to dimension of vulnerable narcissism the same four aforementioned dimensions were predictor of contingent self-esteem; detachment and psychoticism were significant predictor of hiding the self; psychoticism was significant predictor of devaluing; and all pathological traits were significant predictor of entitlement rage. With respect to grandiose narcissism regression analysis revealed that antagonism and psychoticism were significant predictor of grandiose narcissism total score; and with respect to its dimensions, antagonism was significant predictor of exploitativeness; and psychoticism was significant predictor of Self-Sacrificing Self-Enhancement, and also significant predictor of grandiose fantasy. It can be concluded that DSM-5 AMPD relatively corresponds with grandiose and not with vulnerable narcissism.
خلاصه ماشینی:
درنسخه چهارم راهنماي آماري و تشخيصي اختلالات رواني ٣، اين اختلال جزء اختلالات شخصيت خوشه B طبقه بندي شده است ، اما درنسخه پنجم تجديد نظر اساسي در زمينه اختلالات شخصيت صورت گرفته که شامل مدل جايگزين اختلالات شخصيت ٤ است (کروگر، ايتون ، دينگر، مارکون ٥و همکاران ، ٢٠١١) که اختلالات شخصيت را به عنوان نقص هاي زيربنايي در کارکرد شخصيت (نقص در کارکرد خود و کارکرد بين فردي ؛ ملاک A) و صفات شخصيتي نابهنجار ابعادي (ملاک B) توصيف کرده است (انجمن روانپزشکي آمريکا٦، ٢٠١٣) که اين صفات نابهنجار شامل پنج عامل درجه دوم عاطفه منفي ، گسلش ، مخالفت ورزي ، نابازداري و روانپريش خويي است (مارکون ، کويلتي ، باگبي ٧ و کروگر و همکاران ، ٢٠١٣).
Miller, Gentile, Wilson, & Campbell 2.
Anderson, Sellbom, Pymont, Smid همکاران (٢٠١٣) استفاده از ابزار نامناسب براي سنجش انواع خودشيفتگي است ، زيرا همسو با راهنماي آماري و تشخيصي اختلالات رواني براي سنجش خودشيفتگي از چندين پرسشنامه (مثل پرسشنامه شخصيت خودشيفته ١؛ NPI) بهره گرفته اند، درحالي که اين ابزار بيشتر بزرگ منشي را مورد سنجش قرار داده و براي سنجش نوع آسيب پذير مناسب نيست (روچ ، پينکوس ، کونوري ، هيد و همکاران ٢، ٢٠١٣؛ واتر، شرودر-آب ، ريتر، تنبرگ ٣و همکاران ، ٢٠١٣).
Roche, Pincus, Conroy, Hyde 3.