چکیده:
تنوع اجتماعی و فرهنگی اعم از زبان، اقوام و مذاهب از ویژگی های سرزمین پهناور و تمدنی ایران اسلامی می باشد و این تنوع اجتماعی ظرفیت های بسیاری را برای توسعه ، رشد و پیشرفت فراهم می نماید که لازمه آن سیاستگذاری و مدیریت صحیح این تنوع می باشد. نکته مهم اینکه می بایست در واقع سیاستگذاری تنوع در هر نظام سیاسی تابعی از ماهیت نظام سیاسی آرمانها و اصول و ارزش های مدون و غیر مدون در آن نظام می باشد. ارزش های اجتماعی اسلام و همچنین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به عنوان سند بنیادین با رویکرد الگوی سیاست گذاری وحدت در کثرت ضمن پذیرش تنوعات هویتی موجود، توامان به تقویت و استحکام همبستگی ملی نیز تاکید می ورزد. الگوی بومی مدیریت تنوع و قومی در ایران ، باید با بهره گیری از تجارب مثبت و سازنده کشورها و جوامع مشابه و با توجه به تفاوت های مبادی معرفتی نظام جمهوری اسلامی با سایر نظام های سیاسی از یک سو و شناخت واقعیت های هویتی ، فرهنگی و قومی ایران از سوی دیگر ، طراحی گردد ؛ تا ضمن پذیرش تنوعات هویتی موجود ، توأمان به تقویت و استحکام همبستگی ملی نیز بینجامد
Social and cultural diversity, including language, ethnicities and religions, is a feature of the vast land and civilization of Islamic Iran, and this social diversity provides many capacities for development, growth and development, which requires proper policy and management of this diversity. . The important point is that the policy of diversity in any political system should be a function of the nature of the political system of ideals and principles and values, codified and non-codified in that system. The social values of Islam as well as the Constitution of the Islamic Republic of Iran as a fundamental document with the approach of the policy model of unity in pluralism, while accepting the existing diversity of identities, also emphasizes the strengthening and strengthening of national solidarity. Indigenous model of diversity and ethnic management in Iran, should be using the positive and constructive experiences of similar countries and societies and considering the differences in the epistemological principles of the Islamic Republic with other political systems on the one hand and recognizing the realities of identity, culture and ethnicity. Iran, on the other hand, should be designed; While accepting the existing diversity of identities, it will also lead to the strengthening and consolidation of national solidarity.
خلاصه ماشینی:
ارزش های اجتماعی اسلام و همچنین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به عنوان سند بنیادین با رویکرد الگوی سیاست گذاری وحدت در کثرت ضمن پذیرش تنوعات هویتی موجود، توامان به تقویت و استحکام همبستگی ملی نیز تاکید می ورزد.
همبستگی ملی به عنوان هدف سیاستگذاریهای هویتی به معنای فراهم نمودن زمینه های ساختاری لازم برای احساس وحدت منافع و مسئولیت های جمعی مردمی است که برخوردار از تباری واحد، خاطرات مشترک، عناصر فرهنگی مشترک با یک سرزمین تاریخی هستند٠ سیاست تنوع قومی را مـی تـوان بـه منزلـه مجموعه ای از اهداف ، راهبردها، رویکردها، رفتارها واقدامات دانست که از سـوی حکومت در قبال اقـوام موجـود در یـک جامعـه اتخـاذ مـی شـود.
٢. رویکرد واقع گرایانه نظریه دوم ، رویکرد و جهت گیری سیاستهای قومی جمهوری اسلامی ایـران را تلفیقی از دو دیدگاه تکثر گرایی و یکپارچه سازی دانسته ؛ زیرا نسبت و ترکیب این دو رویکرد را مبنای اتخاذ سیاستهای قومی می دانـد یعنـی از یـک سـو ؛ ایـن تلقـی وجود دارد که همه ملت ایران اعم از اقوام و خرده فرهنگ ها بـه عنـوان شـهروندان جمهوری اسلامی محسوب شده و صرف نظر از تفاوتهـای فرهنگـی شـان از حقـوق شهروندی برابـر و یکسـانی برخوردارنـد از سـوی دیگـر ، ملـت ایـران را بـه حسـب خصوصیات فرهنگی تعریف نموده اسـت .
از آنجایی که قانون اساسی جمهوری اسـلامی ایـران مـی توانـد پشـتوانه ای در عرصه عمل باشد، می توان چنین قلمداد کرد کـه دو نـوع سیاسـت بـین فرهنگـی در ظآن وجود دارد : اول ، سیاست یکپار چه سازی در سطح ملی و دوم ، سیاسـت چنـد فرهنگی که متوجه اقلیتهای دینی و در موارد قابل توجـه اقلیـت قـومی را نیـز شـامل میشود.