چکیده:
حرکت در مسیر توسعه نیازمند تدوین برنامهای داخلی در قالب اسناد بالادستی است. اما در جهان وابستگیهای متقابل توسعه درونی کشورها با محیط خارجی پیوندی ناگسستنی یافته است. به طوریکه برنامه توسعه بدون توجه به محیط بینالمللی و روابط خارجی نمیتواند سودمند واقع شود. از اینرو اکثر کشورهایی که بر مدار توسعه قرار گرفتهاند دارای سند بالادستی در حوزه سیاست خارجی هستند. اگرچه فقدان چنین سندی در جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک نقطه ضعف محسوب میشود؛ با این وجود سایر اسناد بالادستی به شکلی کلی و غیرمستقیم اهداف توسعهای را در حوزه سیاست خارجی مطرح کردهاند. پژوهش حاضر با بازخوانی این اسناد در پی پاسخ به این پرسشها است که راهبرد توسعه در اسناد بالادستی جمهوری اسلامی چه الگویی دارد؟ و رابطه میان این الگو با سیاست خارجی توسعهگرا چگونه است؟ در پاسخ استدلال میشود که «مدل توسعه در اسناد بالا دستی ج.ا.ایران برونگرای درونمحور است. این مدل توسعه بدون سیاست خارجی توسعهگرا امکان عملیاتی شدن ندارد.» پژوهش حاضر از نوع مطالعات توسعهای- کاربردی است که با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با روش سند پژوهی در چارچوب نظریۀ دولت توسعهگرا تدوین شده است.
In today’s interdependent world, development trends that start in one country Impressed by many external factors. Therefore, development programs cannot be efficient without considering the international arena. Most of the countries which earn considerable economic achievement at recent decades, have had high level document in foreign policy agenda. Unfortunately, Islamic Republic of Iran has not same document about its foreign policy. However, the other documents directly and indirectly refer to developmental goals in Iran's foreign policy. This research questions are what is Development model in Islamic Republic of Iran high level document? And what is relation between this model and developmental oriented foreign policy? Development model in Islamic Republic of Iran has external attitude with attention to inside Issues. Developmental oriented foreign policy is essential part of mentioned model. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .