چکیده:
هدف این پژوهش، بررسی تاثیر انگیزه های عملکردی مدیرعامل بر تقلب در گزارشگری مالی در بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. برای دستیابی به این هدف، در محاسبه تقلب در گزارشگری مالی از استاندارد حسابرسی شماره 40 تحت عنوان مسیولیت حسابرس در ارتباط با تقلب و اشتباه در صورت های مالی که 19 مورد را برای تقلب شناسایی نموده است استفاده شد و به منظور اندازه گیری انگیزه های عملکردی مدیرعامل از دو نسبت (نسبت سهام مدیرعامل به کل سهام شرکت و نسبت پاداش مدیرعامل به سود سالانه سهام) استفاده گردید. نمونه آماری شامل 82 شرکت طی دوره زمانی 1389 تا 1398 می باشد. آزمون فرضیات با توجه به صفر و یکی بودن متغیر وابسته از رگرسیون لجستیک و با نرم افزار ایویوز اجرا گردید. نتایج پژوهش نشان داد که انگیزه مشوق های پرداختی بر اساس عملکرد مدیرعامل (نسبت پاداش مدیرعامل به سود سالانه سهام) تاثیر معناداری بر تقلب در گزارشگری مالی ندارد ولی انگیزه مشوق های پرداختی بر اساس عملکرد مدیرعامل (نسبت سهام مدیرعامل به کل سهام شرکت) تاثیر معنادار و معکوس بر تقلب در گزارشگری مالی دارد.
The purpose of this study is to investigate the effect of CEO's performance incentives on financial reporting fraud among companies listed on the Tehran Stock Exchange. To achieve this goal, in the calculation of financial reporting fraud, Auditing Standard No. 40 entitled "Auditor's Liability for Fraud and Error in Financial Statements", which identified 19 cases of fraud, was used to measure Obtaining the CEO's performance incentives. Two ratios were used (the ratio of the CEO's shares to the total shares of the company and the ratio of the CEO's reward to the annual stock dividend). The statistical sample includes 82 companies during the period 2010 to 2019. The hypothesis test was performed according to logistic regression with respect to zero and one dependent variable with eviews software. The results showed that the incentive to pay incentives based on CEO performance (ratio of CEO reward to annual stock dividend) has no significant effect on financial reporting fraud, but the incentive to pay incentives based on CEO performance (ratio of CEO shares to total company shares) It has a significant and inverse effect on financial reporting fraud.
خلاصه ماشینی:
به بياني ديگر بين انگيزه مشوق هاي پرداختي بر اساس عملکرد مديرعامل با تقلب در گزارشگري مالي ارتباط مستقيم پيش بيني ميشود و لذا در اين پژوهش قصد داريم به اين سؤال پاسخ دهيم که آيا انگيزه مشوق هاي پرداختي بر اساس عملکرد مديرعامل (نسبت پاداش مديرعامل به سود سالانه سهام ) تأثير معناداري بر تقلب در گزارشگري مالي دارد؟ اگر مديرعامل شرکت ، سهامدار شرکت نيز باشد، قادر است بر ساير سهامداران و اعضاي هيأت مديره کنترل و تسلط داشته باشد.
علاوه بر اين به دليل تمايلات مديراني که داراي تعداد بالايي سهام شرکت هستند، به دليل دستيابي به سود بيشتر و حداکثر کردن منافع خويش در سال مالي بعد و همچنين افزايش شهرت و اعتبار شرکت در آينده ، ممکن است مديرعاملان به تقلب در گزارشگري مالي دست زنند؛ در حاليکه اگر مديرعاملان سهام بالايي از شرکت را داشته باشند، جايگاه آنها در شرکت تثبيت شده ، لذا نظارت بيشتري بر عملکرد مديران و اعضاي هيأت مديره دارند و به همين دليل تقلب در گزارشگري مالي کاهش مييابد (چن و همکاران ، ٢٠٢٠)؛ به عبارتي ارتباط بين انگيزه مشوق هاي پرداختي بر اساس عملکرد مديرعامل با تقلب در گزارشگري مالي پيش بيني ميشود.
در نهايت ميتوان بيان نمود که انگيزه مشوق هاي پرداختي بر اساس عملکرد مديرعامل (نسبت پاداش مديرعامل به سود سالانه سهام ) تأثير معکوس بر تقلب در گزارشگري مالي دارد ولي اين ارتباط از لحاظ آماري معنادار نيست و فرضيه اول پژوهش مورد تأييد قرار نميگيرد.