چکیده:
ادبیات پایداری از مهمترین سنگرهای فرهنگی ملتهای تحت سلطه است. این واژه همواره با ظلمستیزی عجین شده است و آن را تداعی میکند. این نوع از ادبیات از پیشینهای طولانی در طول تاریخ بهرهمند است که به علت ظلم و ستم حاکم بر کشورهای مسلمان از سوی بیگانگان و نیز جنگهایی که بر آنان تحمیل شده، از نمود خاصی برخوردار است. کشورهای ایران و فلسطین دو نمونه والا از این کشورها هستند. علی فوده از شاعرانی است که در شعر خود توجه ویژهای به فلسطین دارد. سپیده کاشانی، شاعر معاصر نیز با شعر خویش به دفاع از ملت خود در برابر بیگانگان پرداخته است و شاهد تجلی نمادهای پایداری در شعر وی هستیم. غیرت و هویت ملی و وطندوستی، دعوت به مبارزه، امید به آینده روشن و دعوت به اتحاد و همبستگی، از مضامین مشترک در شعر این دو شاعر است. اما تفاوت عمده در شعر این دو، بهرهگیری بیشتر سپیده کاشانی از نمادها و اساطیر است و برخلاف وی، شعر فوده شعری ساده و کمبهره از نماد و اسطوره است. این پژوهش در پی آن است که با استفاده از ابزار کتابخانهای و با روش توصیفی تحلیلی، بر مبنای مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی، ضمن بیان مضامین ادبیات پایداری در شعر هر دو شاعر، به مقایسه این مضامین در شعر آنها بپردازد.
Resistance literature is the most important cultural strongholds for nations under domination. This word has always been associated with anti oppression and evokes it. This genre of literature has got a long bachground in the history that because of ruling oppression in muslim countries from alien countries and also imposed wars, has got a special representation. Iran and Palestine are two prominent examples of this country. Ali Foudeh is one of the poets who pays special attention to Palestine. Also, Sepideh Kashani, with his poetry has defended his nation confronting aliens, and we see manifestation of resistance in her poems. Pride and national identity and patriotism, challenge, hope for a better future, and invitation to solidarity are of the common themes in the poetry of both poets.This study intends to express the themes of resistance literature in poetry of both poets and compare these kind of themes in their poetry using library tool and descriptive-analytical method the American School of comparative literature.
خلاصه ماشینی:
هدف از اين نوشتار، بهره بردن از بنمايه هاي مشترک پايداري در اشعار علـي فوده و سپيده کاشاني و ارائۀ تصويري دقيق و جـامع از حـس وطن دوسـتي دو شـاعر بـزرگ و مليگراي فلسطين و ايران است .
٢ـ پرسش ها و فرضيه هاي پژوهش پرسش هايي که پژوهش حاضر در راستاي پاسخ بـه آنهـا بـه رشـتۀ تحريـر درآمـده اسـت ، عبارتند از: ١ـ علي فوده و سپيده کاشاني تا چه ميزان به وطن خويش علاقه داشته اند؟ ٢ـ آنان اين علاقه را چگونه منتقل کرده اند؟ ٣ـ دو شاعر در اين راه از چه لوازمي بهره برده اند؟ فرضيه هاي پژوهش نيز عبارتند از: ١ـ دو شـاعر در شـعر خـويش توجـه خاصـي بـه وطـن داشته اند.
با گشتي در سايت ها و مجلات مختلف اينترنتي، تنها مقاله اي که دربارة ايـن شـاعر نوشـته شده است ، با عنوان «کرامت نفس در آينۀ شعر شهيد علي فوده ؛ شاعر پايـداري فلسـطينم » بـه ٤قل٩م ١٣دکتر سيد فضل الله ميرقادري و دکتر حسين کياني در شمارة سوم و چهارم نشـريۀ ادبيـات پايداري دانشگاه شهيد باهنر کرمان ميباشد که به بررسي صفاتي مانند شکيبايي و صـداقت و...
٦ـ جلوه هاي ادبيات پايداري در شعر علي فوده و سپيده کاشاني ٦ـ١) غيرت و هويت ملي و وطن دوستي مسئلۀ علاقۀ شاعر به وطن ، تأثير آن در عمق وجدان ، احساس عاطفي وي و همراهي عاطفه و عمل در عشق به وطن و دفاع از آن ، جزء طبيعي و جداييناپذير زندگي انساني است .