چکیده:
هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش اجتماعی معلم در تعلیم و تربیت دانش آموزان است. این پژوهش به روش کیفی و توصیفی است که برای گردآوری و طبقهبندی اطلاعات آن به منابع مکتوب و مقالات معتبر در این زمینه مراجعه شده است. با توجه به گستردگی و پیشرفت در نظام آموزشوپرورش و نظامهای اجتماعی، معلمان نیازمند تواناییهای بالقوهای هستند تا شرایط لازم را برای پرورش خلاقیت و بروز استعداد دانش آموزان در عرصه تعلیم و تربیت فراهم سازند. یکی از مهارتهای موردتوجه معلمان، برخورداری از نقش اجتماعی مناسب است چراکه دانش آموزان بخشی از زمان روزانه خود را در مدرسه و در تعامل با معلمان سپری میکنند و رفتارهای اجتماعی معلم از بعد روانشناسی، اخلاق و ... بر کیفیت آموزش و یادگیری دانش آموزان تاثیر بسزایی دارد. در فرایند تعلیم و تربیت با توجه به نقش اجتماعی معلم، فقط انتقال معلومات و مهارتهای معلمی نیست، بلکه تمام خلقیات، آراستگی ظاهری، صفات و ... او به شاگردان منتقل میشود. ارتباط معلم - دانشآموز بهعنوان منبع حمایت اجتماعی در یادگیری دانش آموزان نقش مهم و به پیامدهای حاصل از آموزش کمک میکند. بر اساس مطالب گفتهشده لازم است که معلم به نقش اجتماعی خود که شامل ویژگیهای عاطفی، اجتماعی و ... در امر تعلیم و تربیت است، نگاه ویژهای داشته باشد.
خلاصه ماشینی:
با توجه به گستردگی و پیشرفت در نظام آموزشوپرورش و نظامهای اجتماعی، معلمان نیازمند تواناییهای بالقوهای هستند تا شرایط لازم را برای پرورش خلاقیت و بروز استعداد دانش آموزان در عرصه تعلیم و تربیت فراهم سازند.
یکی از مهارتهای موردتوجه معلمان، برخورداری از نقش اجتماعی مناسب است چراکه دانش آموزان بخشی از زمان روزانه خود را در مدرسه و در تعامل با معلمان سپری میکنند و رفتارهای اجتماعی معلم از بعد روانشناسی، اخلاق و ...
ارتباط معلم - دانشآموز بهعنوان منبع حمایت اجتماعی در یادگیری دانش آموزان نقش مهم و به پیامدهای حاصل از آموزش کمک میکند.
با توجه به آنچه ذکر شد حال پرسش این است که نقش اجتماعی معلم در تعلیم و تربیت دانش آموزان چگونه است؟ 2.
در این پژوهش پس از مطالعه منابع، نقش اجتماعی معلم در تعلیم و تربیت دانش آموزان که فراوانی بیشتری در منابع مکتوب و مقالات داشت، استخراج گردید.
ارتباط معلم- دانشآموز یک منبع مهم حمایت اجتماعی است (اردلان و حسین چاری، 1390؛ اوکانر و همکاران 1 ، 2011)، که در یادگیری دانش آموزان نقش محوری دارد و بهعنوان جنبه اصلی حرفه تدریس به پیامدهای آموزشی کمک میکند (روردا و همکاران 2 ، 2011).
بدون شك راه اصلی توجه و اهميت دادن به مسئله منابع انسان و اولويت دادن به مفهوم سرمايه انسانی و سرمایهگذاری در تعل O’Conner et al Roorda et al Bernestein Yamshiro & Noam Baker Thijs et al تربیت است.