چکیده:
تحقیق حاضر با هدف شناسایی عوامل سازنده تربیت اجتماعی دانشآموزان حاشیهنشین مقطع ابتدایی
شهرستان اسلامشهر صورت گرفته است. روش پژوهش ازنظر اهداف، کاربردی و از نظر دادهها، کمی و
ازنظر ماهیت و روش، پیمایشی مقطعی است. جامعه آماری تحقیق ١٨٥ نفر از معلمان حاشیهنشین شهرستان اسلامشهر که تعداد ١٢٠ نفر (٦٢ نفر زن و ٥٨ نفرمرد) از آنها به روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند. ابزار پژوهش یک پرسشنامه محقق ساخته شامل ١٠١ سوال در قالب مقیاس ٥ گزینهای لیکرت میباشد. روایی پرسشنامه با استفاده از نظرات اساتید تعلیم و تربیت بررسی و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0/96 به دست آمد. جهت تحلیل دادهها از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده گردید. نتایج تحلیل حاکی از آن بود که ١١ حوزه توسعه خود، مسئولیتپذیری و امنیت درون، فضای ایمن خانواده، توانمندی فردی- اجتماعی، امنیت قومی- اجتماعی، انعطاف در رفتار با دیگران، ارتباط و سازگاری
اجتماعی، ارتباط کلامی مثبت، مراقبت رفتار در جامعه، پذیرش و احترام به تفاوتهای قومی و انضباط
رفتاری در کلاس و اجتماع قادر به تبیین 79/78 درصد از تغییرات نمره مربوط به عوامل سازنده تربیت
اجتماعی دانش آموزان حاشیه نشین مقطع ابتدایی شهرستان اسلامشهر در دوران پساکرونا است. در این میان، مقایسه میانگین رتبهها نشان میدهد بالاترین میانگین رتبه 8/89 مربوط به عامل فضای ایمن خانواده، دومین رتبه با مقدار 8/52مربوط به عامل توسعه خود و سومین مورد با مقدار 8/22 مربوط به عامل
مسوولیت پذیری و امنیت درون است. توانمندی فردی- اجتماعی، امنیت قومی- اجتماعی، انعطاف در رفتار
با دیگران، وانضباط رفتاری در کلاس و اجتماع، ارتباط کلامی مثبت، ارتباط و سازگاری اجتماعی،
پذیرش و احترام به تفاوتهای قومی و مراقبت رفتار در جامعه در رتبه های بعدی قرار دارند.