خلاصه ماشینی:
"حنفی میخواست که مجلهاش-چپ اسلامی (الیسار الاسلامی)-به عنوان جانشینی برای عروه الوثقی سید جمال الدین اسد آبادی در خدمت نقد اسلامی تمدن غرب قرار گیرد،ولی سیاست انور سادات در مورد سرکوب گروههای مخالف داخلی در سپتامبر سال 1981 مجال این کار را به وی نداد و (به تصویر صفحه مراجعه شود) تنها یک شماره از این مجله اجازه انتشار یافت.
وی تاکید دارد که این میراث به خودی خود فاقد ارزش است و تنها هنگامی ارزش مییابد که بتوان آن را در جهت نوسازی جامعه و برای به وجود آوردن نظریهای علمی برای عمل مورد استفاده قرار داد.
ولی اگر آن را الزامآور تلقی کنیم، لازم است که حنفی ویژگیهای مبارزات تاریخیای را که سبب طرح و گسترش دموکراسی شد،مشخص سازد چرا که در این صورت تنها نمیتوان آن را به صورت امری الهی و تشریع شده از بالا تلقی کرد بلکه امری است که برای پذیرش و استقرار،مبارزات و مقاومتهایی را در سابقه خود دارد.
بنابراین در اینجاست که علاوه بر متن،زمینه نیز اهمیت مییابد و صرفا نمیتوان به متن(قران و سنت) مراجعه کرد و از طریق نگاه به آن از دریچهای امروزی به وجود دموکراسی در متون اذعان کرد،زیرا این امر به معنای نادیده گرفتن تاریخی بودن متن است.
از نظر حنفی آنچه که در فرهنگ قبیلهای به عنوان قصاص چشم در مقابل چشم و نیکی در مقابل نیکی و مجازات در مقابل مجازات وجود دارد به دوران و شرایط معین تاریخی تعلق دارد، ولی در گذر زمان به صورت امری دینی و فرازمانی و فرامکانی درآمده است."