خلاصه ماشینی:
"ناتو با فروپاشی شوروی و انحلال پیمان ورشو به عنوان دشمنان اصلی خود،در آستانه ورود به قرن 21،با برطرف کردن بحران هویت و فلسفه وجودی خویش و تجدید ساختار و تعیین وظایف و مأموریتهای جدید متناسب با شرایط نظام بین الملل در حال تکوین کنونی و پذیرش اعضای جدید از میان کشورهای اروپای شرقی،ایجاد طرح مشارکت برای صلح با همکاری بیش از 30 کشور جهان و ابتکار گفتگو با کشورهای واقع در جنوب دریای مدیترانه،خاور دور و آمریکای لاتین،حوزه نفوذ خود را گسترش و جایگاه و اقتدار خویش را ارتقا داده است.
عضویت ترکیه در ناتو،که در همه عملیاتهای ناتو در دهه جاری،از جمله حملات متعدد انگلستان و آمریکا به عراق و حملات ناتو علیه یوگسلاوی و بدون توجه به مشروعیت و عدم مشروعیت حقوقی حملات مذکور،امکانات و پایگاههای خویش را بهطور کامل در اختیار همپیمانانش قرار داده است؛ایجاد مناطق ممنوعه پروازی در شمال و جنوب عراق،حملات مکرر به آن کشور توسط اعضای درجه یک ناتو،که بدون مجوز شورای امنیت و بدون توجیه حقوقی و به هر بهانهای صورت گرفته است؛ حضور نظامی تمام عیار اعضای درجه اول در منطقه خلیج فارس و دریای عمان و انعقاد پیمانهای دفاعی متعدد با همسایگان جنوبی ایران،همکاریهای نزدیک و در حال توسعه ناتو با کشورهای مستقل مشترک المنافع در شما ایران به ویژه روابط رو به گسترش ناتو با جمهوری آذربایجان و اکنون حضور در کشور افغانستان،نمونههایی از حضور نظامی آشکار و پنهان ناتو و اعضای درجه یک ان در امتداد مرزهای ایران هستند که علاوه بر تنزل نقش امنیتی کشورمان در منطقه، امنیت ملی،تمامیت ارضی و همبستگی اجتماعی جمهوری اسلامی ایران را با تهدیدها و مخاطرات جدی مواجه ساخته است."