چکیده:
این مقاله دربارهی اختلاف نظر در باب شرایط انتخاب و صفات لازم برای پیشوایی جامعهی اسلامی که نخستین و مهمترین عامل شقاق و اختلاف مابین مسلمانان پس از رحلت پیامبر(ص)تاکنون بوده است،به بحث و بررسی پرداخته و پاسخ و راهحلی نیز ارایه میکند و دلیل اصلی این اختلاف دیدگاهها را در اختلاف بنیادین باورهای شیعهی امامیه در اتحاد رهبری دینی با رهبری دنیوی جامعه میداند و وجود مرزبندی قاطع مابین همهی فرق اهل سنت با شیعهی امامیه را اثبات میکند.
خلاصه ماشینی:
"انتخاب خلیفه اختلاف افتاد زیرا هر گروه،مقام خلافت را شایستهی خود میدانستند،تا آنکه ابو بکر روایتی از پیامبرب نقل کرد:«الائمة من قریش»؛پس از
به نقل از تاریخ فلسفه دراسلام،ج 2،ص 631) شیعهی امامیه برخلاف اهل سنت،امام را معصوم دانسته و مقام امامت را
امامت فرزندش علی بن عبد الله را تا آنکه به خلافت ابی جعفر المنصورعباسی
(الملل و النحل،ص 721)؛و ابو حنیفه نیز معتقد بود که بهتر
(1)-همچنین از جملهی این حدیث نبوی مذکور در کتب الشریعه نوشتهی امام ابی بکر محمد بن
شیعهی امامیه معتقد است که امام باید معصوم باشد وگرنه تسلسل پیش
ظالمان برای مظلومان است و اگر جایز باشد که امام گناه کند،خود او محتاج
است:«خلفای راشدین غیر معصوم بودند،چنانکه خود ابو بکر گفت:أطیعونی
تفتازانی نیز معتقد است که لزومی ندارد امام مسلمین از خطا و گناه منزه
سنت این جمله از ابو بکر معروف است که گفت:«انی ولیت علیکم و لست
(2)-این عقیدهی ابو حنیفه موجب شده است که کسانی چون اوزاعی،کیع و دیگر رجال آن روزگار،
1(نهج البلاغه،خطبهی 3)6-دیگر اوصاف امامان و خلفای پیامبر از دیدگاه اهل سنت
علیه امام جائر در بین اهل سنت اختلاف رأی وجود دارد:
2-ابو حنیفه معتقد است اگر موعظه سودی نبخشید،باید با امام جائر و ستمگر و حتی مفضول،به قتال برخاست.
حالیکه شیعهی امامیه معتقد بوده است که امام مسلمین باید از طرف خداوند و
4-شیعهی امامیه معتقد است که امام مسلمین باید معصوم باشد و از جهات
ابو حنیفه گرچه عصمت را شرط لازم برای امام نمیداند ولی معتقد است که به
-ابو بکر محمد بن عبد الله الآجری،الامام الشافعی،کتاب الشریعة،بیروت،نشر جمیعة احیاء"