خلاصه ماشینی:
"عملیات پاسداری از صلح در خلال جنگ سرد طریقهیی برای مدیریت برخوردهای جهانی توسط سازمان ملل متحد محسوب میشد،اما فقدان اجماع سیاسی از طرف قدرتهای بزرگ در شورای امنیت این نقش را محدود به مناطق خارج از محدودهی تقابل ابرقدرتها محدود میساخت و تعداد محدودی از این عملیات به حل منازعات منتهی شد.
به جرأت میتوان ادعا نمود که سازمان ملل متحد از طریق شورای امنیت تنها سازمان جهانی بوده که اقدام به ارسال و گسترش نیروهای پاسدار صلح کرده است.
-منابع کافی امروزه جامعهی جهانی هرچه بیشتر خواهان انجام عملیات پاسداری از صلح توسط سازمان ملل متحد است،گرچه این عملیاتها بهطور فزایندهیی از پیچیدگیهای بیشتری هم برخوردار میشوند اما در عینحال سازمان با ضعفهای رو به تزایدی،به خصوص در زمینهی عدم استقبال کشورهای عضو در تهیه منابع مالی و نیروهای نظامی مواجه است.
External Support طرف یا طرف دیگر در یک تنازع نقش داشته باشند اما در چنین شرایطی باید نوعی ضمانت قوی برای پاسداری صلح وجود داشته باشد که اینگونه بازیگران به حمایتهای غیر صلحآمیز خود پایان خواهند داد.
Peace-Keeping Reserve Fund -تحمیل صلح -تحریمها1 اجبار مطرح شده در فصل هفت منشور میتواند قلب تپندهی سازمان ملل متحد باشد،پاسخ به موقع و قاطعانه با استفاده از نیروی نظامی نسبت به اقدامهای تجاوزکارانهی آن چیزیی است که مؤسسین سازمان از ابتدا بر آن تأکید نمودهاند همچنین از عبارات و روح منشور معلوم میشود که راهبردهای تحمیل صلح-به خصوص استفاده از نیروی نظامی- باید بهعنوان آخرین حربه استفاده شود و آن هم هنگامی است که تلاشهای صلحسازی برای پایان دادن به تنازع با شکست منتهی شود."