خلاصه ماشینی:
"ج)دولتها بایستی افراد استخدام شده و یا شرکت داده شده در جنگ برخلاف مفاد پروتکل را مرخص نموده کمکهای مناسب به منظور بازپروری و رفع آسیبهای جسمی و بازگشت مجدد آنها به جامعه را ارائه دهند.
چرا که در کنوانسیون حقوق کودک حداقل سن برای استخدام(اعم از داوطلبانه یا اجباری)و نیز شرکت مستقیم در منازعات مسلحانه 51 تعیین شده بود،بدین ترتیب بانیان پروتکل توانستند با مصوبه جدید سطح استانداردها در مقاولهنامههای حقوق بشری را برای استخدام اجباری و شرکت مستقیم کودکان در منازعات مسلحانه ارتقاء بخشند اما این گروه طی مذاکرات در تعیین حداقل سنی بالاتر از 51 برای استخدام داوطلبانه موفق نبود و به قول عبارت الزام کلی دولتها به بالا بردن حداقل سنی،صدور اعلامیه الزامآور و توضیح پادمانهای مربوط به استخدام داوطلبانه تن در داد.
اینگونه اقدامات تنها اثراتی که دارند آن است که دولتهای طرف پروتکل از سوی اعضای کمیته حقوق کودک و یا برخی دولتهای بانی پروتکل برای بالا بردن حداقل سنی استخدام داوطلبانه تحت فشار دائمی قرار گیرند و شاید این امر آنها را به انجام برخی تغییرات در قوانین داخلی ترغیب نماید.
هرچند گذشت زمان،پیشرفت جنگافزارها و کاهش اهمیت تعداد نیروی انسانی خصوصا افراد بیتجربه و کم سن و سال در منازعات،و متقاعد شدن عموم دولتمردان در طول دوران پس از جنگ جهانی دوم به ضرورت مهیا نمودن شرایط مناسب جهت رشد جسمی و روانی کودکان جو مساعدتری را برای مذاکره پیرامون مفاد پروتکل اختیاری فراهم آورده بود،قوانین داخلی و ملاحظات خاص امنیتی برخی دولتها سبب شد که انعطاف کمتری در شرایط استخدام داوطلبانه و به کارگیری افراد زیر 81 سال در جنگ از خود نشان دهند."