چکیده:
امروزه تصویرسازی ذهنی نقش مهمی در تحول شناختی، عاطفی و اجتماعی کودکان بازی می کند. به ویژه برای افرادی که از حوزهی حس بینایی آسیب دیدهاند و قادر به استفادهی مطلوب از حس بینایی خود در محیط اطرافشان نیستند. بنابر اهمیت این موضوع، آشنایی افراد به ویژه آموزگاران و والدین کودکان نابینا با ماهیت تصویرسازی ذهنی و چگونگی اثربخشی و کاربرد آن در محیط زندگی فرد نابینا است که میتواند به افزایش دامنهی شناختی و بالا بردن میزان سازگاری عاطفی، روانی کودکان نابینا در جامعه کمک کند. به دلیل اهمیت این موضوع، در این مقاله سعی شده ابتدا به تعریف تصویرسازی ذهنی و سپس عوامل مؤثر در اثربخشی تصویرسازی ذهنی و سازگاری نابینایان، انواع و کاربرد تصویرسازی پرداخته و در پایان به پژوهشهای مبتنی بر وجود تصویرسازی ذهنی در نابینایان اشاره شود.
خلاصه ماشینی:
"در رشد مهارتهای اجتماعی عوامل گوناگونی وجود دارند که میتوان از آن جمله به تأثیر فعالیتهای جسمی ویژه در این مهارت اشاره کرد و از آن جمله ورزشهای دسته جمعی نوعی فعالیتهای جسمی است که فرد در داخل گروه هماهنگ با آنها برای رسیدن به هدف مورد نظر تلاش میکند .
آیا انجام فعالیتهای جسمی ویژه بر عملکرد ادراکی – حرکتی کودک کم توان ذهنی ناسازگار تأثیر معنیداری دارد ؟ روش این مطالعه از نوع مطالعه موردی - تک آزمودنی است.
متغیر مستقل در این پژوهش برای تأثیر فعالیتها بر سازگاری اجتماعی که همان تمرینات جسمانی است ، شامل یک سری فعالیت دسته جمعی از قبیل : راه رفتن ، دویدن ، لی لی کردن ، پرش جفت، روی پنجه راه رفتن ، در جا دویدن ، شنای روی زمین ، چرخش بازوها و مسابقاتی برای بالا بردن حس همکاری است که به تعدادی دانش آموز کم توان ذهنی داده شده و رفتار فرد مورد نظر در جمع بررسی می شود.
یافتههای این پژوهش همچنین با یافتههای ماژورک و همکاران (2004) که نشان میدهد ورزش همراه با موسیقی بر روی مشکلات رفتار اجتماعی و سرعت کاری کودکان دارای نارسایی توجه / بیشفعالی تأثیر مثبت دارد و بیشفعالی آنها را کاهش میدهد و با یافتههای غباری بناب و نبوی (1382) که نشان میدهد میزان انطباق دانشآموزان کمتوانذهنیآموزش پذیر، تحت تأثیر ورزش صبحگاهی افزایش مییابد و از میزان پرخاشگری آنها کاسته میشود، در یک راستا است."