چکیده:
آموزش شغلی یکی از عناصر مهم برنامهریزی درس دانشآموزان دیرآموز است و انتقالی همواره از مدرسه به جامعه را تضمین میکند.هدف از آموزش شغلی رشد عادات کاری،پرورش نگرش مثبت به کار و هموار کردن انتقال از طریق یادگیری مهارتهای خاص حرفه میباشد.در آموزش شغلی به افراد دیرآموز باید ملاحظات خاصی در نظر گرفته شود مانند فراهم نمودن روض عینی گام به گام ،طراحی برای موفقیت،استفاده از تقویت مثبت و... اتخاذ راهبردهای خاص در آموزش شغلی نه تنها منجر به تربیت دانشآموزانی خودکفا و اجتماعی میشود بلکه به تربیت نیروی انسانی کمک میشود که برای رشد کشور و ملت مورد نیاز است.
خلاصه ماشینی:
"ولی در مدارس استثنایی در حدود 06 عنوان آموزش شغلی وجود دارد به علاوه، زمانی را برای تجربیات کاری،خدمات اجتماعی و SUPW (کارهای تولیدی مفید برای جامعه)داریم و دانشآموزان در این حیطهها تا حد متوسطی موفق میشوند و احساس واماندگی نمیکنند و با آرامش به آن فکر میکنند.
در مراحل اولیه آموزش،افراد دیرآموز نیاز دارند که سریع به موفقیت دست یابند و نمیتوان از آنها انتظار داشت روی کاری مداومت نشان دهند که نتیجه قابل ملاحظهای را در آن نمیبینند در اجرای آموزشهای شغلی استفاده از استانداردهای مهارت کاملا ضروری هستند ولی در عین حال نباید در اجرا روی مواردی تأکید داشت که دانشآموزان در آن احساس شکست کنند و علاقمندی و رضایت از کار را از دست بدهند.
وقتی مهارتهای شغلی افراد دیرآموز به روشی مطلوب رشد میکند،انتقال آنها از مدرسه به جامعه تضمین میشود و دانشآموزان زمانی که وارد دنیای بزرگسالی میشوند و شغلی را برای زندگی خود به عهده میگیرند با هیچگونه مشکلی روبرو نمیگردند.
کارهای عملی و یا تجربیات کاری یا(کارهای تولیدی مفید برای جامعه6)باید به طور مناسب جهت آموزش مورد استفاده قرار گیرد تا انتقال از مدرسه به کار و زندگی بزرگسالی با اطمینان خاطر بیشتری انجام شود.
برای شرح و توضیح مطلب بسیار مناسب بوده و انتقال مفید آموزش را از نقطه آغاز تا دریافت آن،توام با هیجان میکند؛ *استفاده از روشهای مختلف تدریس و مناسب سازیهای مواد آموزشی،تجربیات کاری و اکتساب مهارتها در آموزش شغلی باید مورد تأکید قرار گیرد و زمان بیشتری باید به کارهای عملی داده شود؛ *تقویت رفتارهای مثبت،تقویت مثبت موجب استحکام رفتار میشود."