چکیده:
بررسیهای پرسشنامهای نمیتواند به طور شفاف رغبت و اشتیاق دانشجویان را در برابر شانسی زدن گزینهها نشان دهد. در این مقاله سعی شده است تا میزان موفقیت انتخاب اتفاقی و شانسی در آزمونهای تمام تستی محاسبه شود.برای این کار کلیهء پاسخنامههای مربوط به دروس تمام تستی در یک نیمسال در سطح منطقه پنج تصحیح شده و دو گروه قوی و ضعیف تعیین گردیده است.سپس مقایسهای بین پاسخهای این دو بر اساس معیارهای ضریب دشواری و ضریب تمیز انجام گرفته است. نتایج در کل حاکی از مطلوب بودن اوضاع به نفع گروه پایین است.همچنین،رشتهء تحصیلی و شماره سؤال در یک آزمون نشان دادند که به عنوان عوامل بسیار مؤثر هستند و وجود نمرهء منفی نتوانسته مانع از شانسی زدن گزینهها شود.
خلاصه ماشینی:
"البته در این مطالعه وضعیت سؤلالات حاکی از آن است که گروه عمدهای موفقیت خود را در انتخاب شانسی جواب سؤالات در آزمون مربوطه کسب کردهاند و کمتر دانشجویی از نمره منفی گرفتن هراس داشته است.
سؤالاتی هم وجود داشتند که ضریب دشواری آنها همان گونه که دیده میشود با احتمال بیشتری سؤالات بیستم به بعد ضریب تمیز منفی دارند و اگر بدبینانهتر به مسئله نگاه کنیم در میان سؤالاتی با ضریب تمیز 001 شده است(ضریب تمیز-0)یعنی هردو گروه به آنها پاسخ درست دادهاند.
وضعیت ضریب تمیز منفی با جایگاه سؤال در یک آزمون (به تصویر صفحه مراجعه شود) منفی،احتمال آنکه گروه پایین سؤالات دهم به بعد را شانسی انتخاب کنند حدود 76/1 درصد است.
جدول توافقی بین تمیز منفی شماره سؤال در آزمونها (به تصویر صفحه مراجعه شود) مقدار آماره پیرسن کای دو با سه درجه آزادی برابر 51/638 است که در سطح پنج درصد بیارتباطی دو متغیر رد میشود(باتاچاریا،گوری ک و جانسون، ریچارد،8731:37-76)."