چکیده:
باستانی محسوب میگردد و باید محافظت گردد زیرا این مکان در اثر همین بلایا از بین رفته و ماسوله جدید بنا شده است. این مقاله کوشش دارد ضمن معرفی مکان جغرافیایی ماسولهی قدیم،خطرات طبیعیای را که در چارچوب جغرافیای طبیعی،ماسولهی جدید را تهدید میکنند،نظیر ریزش سنگ، سیل،زلزله،خطرات تکنولوژی،عمرانی و انسانی،شناسایی نموده و آن را با نقشه،عکس و اسلاید،به برنامهریزان و دانشپژوهان معرفی کند تا آیندگان نشانی از گذشتهی نیاکان خود را داشته باشند.شهرک ماسوله با معماری منحصر به فرد در ایران و حتی در جهان در حدود شصت کیلومتری مرکز گیلان(رشت)و در سی کیلومتری جنوب غربی شهرستان فومن،در ناحیهای کوهستانی و جنگلی،با ارتفاع 1050 متر از سطح دریاهای آزاد در دامنهای صخرهای قرار گرفته است.این شهرک از نظر هماهنگی معماری با محیط طبیعی و جغرافیایی خود بینظیر بوده و طی شماره 109 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.حفظ و نگهداری و تماشای این مجموعه در وضعیت کنونی و آینده از اهداف به ثبت رساندن و محافظت از این شهرک قلمداد میگردد ولی این شهرک در حالحاضر با مخابراتی نظیر ریزش سنگ،سیل،رانش روانه لی،زلزله،تصرف به منظور توسعه عمرانی و انسانی، تخریب و...مواجه میباشد.در پنج کیلومتری بالاتر از ماسولهی جدید،ماسولهی قدیم با آثار و بقایای انسانی از قبیل سنگ کوره و...در منطقهای وسیع پراکنده شده است که جزو آثار
خلاصه ماشینی:
"روزهای یخبندان آن به طور متوسط 55 روز در سال با ضریب تغییرات 54 درصد است ولی از 2/15 روز در دو سال تا 101 روز در هر بیست سال و 741 روز در دویست سال متغیر میباشد باران و درجه حرارت،با توجه به شیب توپوگرافیک و پوشش گیاهی ناحیه،عواملی مانند سیلاب،رانش،لغزش،هوازدگی و سقوط سنگ را در حوضه شهرک ماسوله تحت تاثیر قرار میدهند.
تشکیلات کواترنری در دامنههای جنوبی در بخش ملرزان،لالهسر،خلیلدشت و پلنگپشته بیش از سایر نقاط به صورت رسوبات یخچالی اوایل کوارترنر موجود است که در اثر نفوذ تدریجی آب و ذوب برف در داخل این مجومعه،پلههای لغزشی به همراه روانههای گلی و حرکات تودهای،سنگهای سرگردان چندین هزار تنی و مخطط به همراه چشمههای فراوان در پاییندست ایجاد شده و از مهمترین عناصر شکلدهنده خطرساز در این ناحیه به حساب میآیند تا آنجا که سیل مرداد 7731 ناشی از این پدیده بوده است به طوری که با ایجاد جاده از نقطه ارتفاعی از وسط این رسوبات و کوبیدن خاک،بدون در نظر گرفتن زهکشی آبراههها،موجب جمع شدن هرچه بیشتر آب در رسوبات بالادست افزایش وزن این توده گلی شده در نهایت آن را به سمت پایین کشیده است و جادهی ساخته شده در مسیر آبراهه را ویران نموده است که این سیل بیشتر یک روانه گلی به همراه آب ذخیره در مخزن رسوبات کوارترنری،بوده است تا حاصل آب رگبار باران که قبلا بحث شده است."