چکیده:
هدف از پژوهش حاضر ارزیابی پاسخ کراتینین، ATP ،قند پلاسمایی،به دو آزمون متوالی بیهوازی رست میباشد.برای این منظور 26 زن دانشگاهی(سن 25/0-+2/22 سال، قد 81/0-+7/16 سانتیمتر،وزن 1/1-+3/56 کیلوگرم،توده خالص بدنی 35/0-+51/21 کیلوگرم بر متر مربع)در رشته تربیت بدنی بهطور داوطلب در این تحقیقات شرکت نمودند. آزمودنیها،دو نوبت آزمون بیهوازی(متر 35x6)را در هر 10 ثانیه انجام دادند و دو آزمون با 1 دقیقه استراحت از هم جدا شدند.یک ساعت قبل و بلافاصله پس از پایان دو آزمون جهت اندازهگیری ATP ،کراتینین و قند خون گرفته شد. ATP پلاسما به روش بیولومینسانس و کراتینین به روش آنزیمی و شاخصهای توانی نیز با استفاده از معادله آزمون رست محاسبه گردید.به دلیل ماهیت تحقیق پیش و پسآزمون از روش T-student زوج استفاده گردید.نتایج به صورت میانگین-+خطای استاندارد بیان،و اختلاف در سطح 05/0 پذیرفته شد.کاهش غیر معنیداری (p>0/2) در کراتینین دیده شد و کاهش در غلظتهای ATP (P>0/001) ،و قند پلاسمایی (P>0/01) معنیدار بود.تغییرات در توان بیشینه،متوسط و شاخصهای خستگی معنیدار بوده است.نتایج حاکی از آن است که آزمون توان بیهوازی رست همانند آزمونهای مشابه خود(وینگیت)توانایی ایجاد پاسخهای توانی،متابولیکی و انرژیتیک را دارد و تحلیل ATP میتواند مانند کراتینین به عنوان شاخص فشار تمرین مورد استفاده قرار گیرد.
خلاصه ماشینی:
"با تحلیل منابع انرژی نیز از نکات مورد توجه در این بررسیها بوده است به نحوی که
اندازهگیری ATP پلاسمایی در کنار کراتینین میتواند شاخص خوبی برای فشار تمرینی
رشتههای ورزشی برپایه توانی-بیهوازی یاد شده در بالا دارد و نیز با آزمون وینگیت
متابولیتهایی چون کراتینین، ATP و قند خون پلاسما مورد استفاده قرار دهد.
مربوط به رست بیشتر با نگاه به آن به عنوان یک آزمون برای سنجش توان بیهوازی و یا
برای مقایسه و همبستگی بین این آزمون با آزمونهای دیگر استفاده شده،تحقیق حاضر
تجزیه تحلیل یافتهها نشان میدهد که مقدار کراتینین پلاسما پس از آزمون کاهش یافته
یافتههای مهم این تحقیق کاهش معنیدار سطوح ATP پلاسمایی،تقلیل توان بیشینه و
متوسط در آزمون دوم کاهش غیر معنیدار کراتینین پلاسما افزایش معنیدار قند خون
داد که کراتینین سرم در افراد با فعالیت استقامتی بهطور معنیداری پایینتر از گروه
کاهش قابل ملاحظه و معنیداری را در غلظتهای ATP ،فسفوکراتین و گلیکوژن عضله موجب شده است.
شده نشان داد که فسفو کراتین در پایان فعالیت اول کاهش یافته و به 9/16 درصد سطح
سرعت نشان داد که سطح ATP عضله بهطور قابل ملاحظهای کاهش یافت.
رایان و همکاران32اعلام کردند که در فعالیتی که از ساعد استفاده شده بود تغییرات قابل ملاحظهای در ATP پلاسمایی مشاهده نشد.
تحقیق حاضر را میتوان به کاهش رهایش ATP به درون گردش خون نسبت داد.
بیهوازی افزایش معنیداری داشته است و این بالا رفت تا 10 دقیقه پس از برگشت به
کاهش ATP پلاسمایی و کراتینین ناشی از فشار اجرای دو آزمون را شاید بتوان بازتابی"