چکیده:
کیفیت آموزش و پژوهش،از جمله دغدغههای اصلی نظامهای آموزش عالی در اغلب کشورهای جهان بوده است.برخی از کشورها در دو دهه اخیر،از طریق ارزیابی مستمر،این تشویش را کاهش داده و در جهت رفع آن کوشیدهاند.از جمله کوششهای انجام شده میتوان به اجرای طرحهای ارزیابی درونی و برونی در سطح ملی و نیز ایجاد سازوکارهای اعتبارسنجی منطقهای و بین المللی اشاره کرد.هرچند کمیت و کیفیت کوششهای یاد شده در کشورهای مختلف متفاوت بوده،اما میزان آنها به طور چشمگیری در سطح ملی و بین المللی در دهه اخیر افزایش یافته است.در این مقاله،ضمن اشاره به ضرورت انجام ارزیابی مستمر آموزش عالی و پژوهشهای علمی،ابتدا تجربههای به دست آمده در سطح بین المللی،ظرفیتسازی برای ارزیابی و اعتبارسنجی آموزش و پژوهش مورد تحلیل واقع شده است.همچنین با توجه به ملاکهای موجود،به موفقترین کوششهای مربوط به ظرفیتسازی اشاره گردیده است.سپس ضمن تحلیل تجربههای ارزیابی مستمر برای بهبود کیفیت آموزش عالی در سطح کشور،ساختار مناسب برای اثربخشتر کردن کوششهای ارزیابی مستمر در نظام آموزش عالی ایران مورد بحث قرار گرفته است.
خلاصه ماشینی:
ارزیابی مستمر در نظام آموزش عالی ایران مورد بحث قرار گرفته است.
که«چگونه میتوان کیفیت دانشگاهها و مراکز آموزش عالی ایران را مورد سنجش قرار داد
اعتبارسنجی برای سنجش کیفیت و بهبود بخشیدن به آموزش عالی مورد نظر قرار میگیرد.
شده باشد،میتوان گفت آن نظام یکی از ابعاد کیفیت آموزش عالی را رعایت کرده است.
مسئولیتپذیری و اقدام برای بهبودی واحد آموزش عالی مورد ارزیابی میشود.
3. تجربههای بین المللی در ارزیابی کیفیت آموزش عالی
کیفیت و قضاوت درباره صلاحیت مراکز آموزش عالی به ارزیابی و اعتبارسنجی برنامهها،
Australian Universities Quality Agency (AUQA) بهبود کیفیت آموزش عالی به عمل میآورد،عبارت است:از یاری دادن به ظرفیتسازی
در کشورهای در حال توسعه نیز کوششهایی برای ارزیابی آموزش عالی صورت
به ساختارسازی برای ارزیابی و بهبود کیفیت در آموزش عالی رسیدهاند.
برای ارزیابی در آموزش عالی ایران در سال 1375 خورشیدی آغاز شد.
ارزیابی درونی و انگارهپردازی درباره بهبود کیفیت در آموزش عالی قابل توجه بوده است.
میتوان گفت که تجربه اولیه برای سنجش کیفیت در آموزش عالی ایران به دست آمده
چند طرح تحقیق درباره ارزیای آموزش عالی در ایران،الگوی مناسب برای ارزیابی درونی
بودجهای برای ارزیابی و بهبود کیفیت آموزش عالی در برنامه سوم توسعه منظور گردید؛
صنعتی و نیز کشورهای در حال توسعه، (Lim, 2002) و کوششهای هفت سال گذشته ایران در ارزیابی کیفیت آموزش عالی نشان میدهد(بازرگان،2003)که در صورتی
ارزیابی درونی و برونی میتواند در بهبود کیفیت مؤثر واقع شود که برای اجرای
برای ارزیابی درونی گروههای آموزشی،فصلنامه پژوهش و برنامهریزی در آموزش عالی.
4. بازرگان،عباس و همکاران؛رویکرد مناسب ارزیابی درونی برای ارتقای مستمر کیفیت گروههای