خلاصه ماشینی:
دولت میتواند برای آموزش کارآفرینان و صاحبان کسب و کارهای کوچک با تسهیل امکانات لازم،از طریق منابع مختلفی به این مهم دست یابد: *سازمانهای غیردولتی NGOs ؛ *موسسات آموزشی دولتی و دانشگاهها؛ *سازمانهای محلی(حکومتهای محلی)؛ *موسسات آموزشی خصوصی؛ *اتاقهای بازرگانی و تجاری؛ *موسسات توسعه مدیریت؛ *انجمنهای بازرگانی؛ *سازمانهای مشاورهای؛ *موسسات آموزشی خودگردان در زمینه کسب و کارهای کوچک(اداره بین المللی کار،سال 1998،ص 1) آموزش کارآفرینی لازمه توسعه کارآفرینی است و بر همین اساس دولتها بایستی در زمینه سیاستگذاری و اجرای برنامههای آموزشی کارآفرینی ایفای نقش کنند.
علاوه بر اینها نهادسازی و اصلاحات ساختاری با هدف تجهیز منابع مختلف جامعه و هدایت آنها برای توسعه کارآفرینی بوده، فرهنگسازی و آموزش کارآفرینان در جهت تقویت توان و ظرفیت بهرهبرداری آنها از منابع تجهیز و هدایت شده برای جوابگویی به فرصتهای اقتصادی صورت میگیرد و فصل مشترک و حلقه پیوند دهنده این دو مولفه،انواع تمهیدات مالی و اعتباری و خدمات مشاورهای است که در مراکز خدماترسانی کارآفرینی سازمان داده میشوند.
به عنوان نمونه در هند موسساتی مانند: NIESBUS,EDI ،موسسات آموزشی ایالتی، SISI در سطوح مرکزی،تلاشهای قابل ملاحظهای برای اداره برنامههای کوتاهمدت و بلندمدت با توجه به گروههای هدف مورد آموزش،صورت میگیرد و در حال حاضر تحقیقات و آموزش در این موسسات در سطح خوبی انجام میشود و علاوه بر آن آموزش کارآموزانی که میتوانند در نقاط مختلف کشور کار کنند،اثربخشی این آموزش را دو چندان کرده است.