چکیده:
بسیارند شاعرانی که در تذکرهها از آنها نامی بهمیان نیامده است و بهمرور زمان، نسخههای دیوان آنان در گوشهوکنار جهان شناخته میشود و مورد بررسی و مداقهء محققان قرار میگیرد.تارک شیرازی یکی از شاعران گمنام ادب فارسی است که در سدهء دهم هجری میزیسته است.تارک شاعری غزلسراست و شعر او از نظر ارزش ادبی،متوسط است.شعر تارک در حدواسط سبک عراقی و مکتب وقوع قرار دارد؛ شهرآشوب،ترکیبی است وصفی بهمعنای آشوبندهء شهر و به محبوب و معشوق اطلاق میشود.دراصطلاح ادب،به اشعاری که در وصف اشخاص،حرفهها و صاحبان حرفههایی که اهل ملاحت باشند گفته میشود.آنچه در این مقاله بدان میپردازیم، معرفی شش شهرآشوب از تارک شیرازی در قالب غزل است که تاکنون بدان اشاره نشده است.
خلاصه ماشینی:
"حافظ قرآن «تارک»قرآن را نیز از حفظ داشت و در ابیاتی به این امر اشاره کرده است:تارک آن روز تو را حافظ قرآن خوانم طرق نهصدوشصت،از بر اگر برخوانی (گ 73)قرآن به دل درآمد و اقوال غیر رفت در خانه جای رخت بود یا مجال دوست (گ 72) دیوان شاعر آنچه از دیوان«تارک»بهجا مانده است،1036 بیت است.
7این شیوه سیفی بخاری،مورد توجه شاعران دیگر قرار گرفت؛چنانکه نثاری بخاری در ذیل شرح حال مولانا محمد مینویسد:«و به اسلوب مولانا،سیفی این مطلع را نیکو گفته:قامت ماه مؤذن چه لطیف است الله این چه خوبی است که ظاهر شده سبحان الله»8 منظور از اسلوب سیفی،میتواند شهرآشوب در قالب غزل باشد؛بنابراین برخلاف آنچه که استاد گلچین معانی نوشتهاند،درحد فاصل سیفی بخاری و سیدای نسفی،شاعران دیگری نیز بدین قالب،روی آوردهاند."