چکیده:
همان گونه که خوانندگان محترم مستحضرند،آقای کتر موسوی-سردبیر دو فصلنامهء نامهء علوم انسانی-در شمارههای 6 و 7،مقالهای با عنوان«سخنی نو دربارهء نقد»نوشته بودند و آقای دکتر اکرمی مقالهء مذکور را نقد کردند و از آنجا که مقالهء آقای دکتر اکرمی قابل نقد بود،آقای دکتر موسوی آن را به نقد کشیدند و علاوه بر پاسخ به ایرادها و شبهات ایشان،مطالبی ارائه و مفاهیم دیگر و جدیدی در خصوص موضوع نقد و نهی از منکر و امر به معروف مطرح کردند.این مسئله سبب شد که خوانندهء محترمی تحت نام«ا. ع.»هرسه مقالهء مذکور را بررسی کنند و پاسخهایی ارائه دهند که عین مقالهء ایشان-تحت عنوان«فراسوی دو نقد»-به حضور خوانندگان محترم تقدیم میشود.
خلاصه ماشینی:
"(آل عمران57/) که اولا اگر همان گونه که خود گفتهاند،دربارهء عقاید اهل کتاب باشد،بیارتباط با مقولهء نقد خواهد بود(بر اساس معیارهای ارائهشدهء پیشین)؛ثانیا به رفتار اجتماعی متفاوت اهل کتاب مربوط است که آن نیز بنابه گفتهء خود آقای دکتر اکرمی باید در رابطه با امر به معروف و نهی از منکر قرار گیرد؛ثالثا قبل از کلمهء«ما دمت»،کلمهء «الا»از آیه افتاده است و ذیل آیه نیز ایشان جملاتی دارند که هم از نظر علمی و هم به لحاظ فنی اشکالاتی دارد؛رابعا لازم نبود برای نمونه آیاتی بیاورند که آن همه ایراد بر آنها وارد شود بلکه میتوانستند از اول تا آخر قرآن را به نقد برگردانند(با آن دامنهء وسیعی که در واقع از بیدامنه و نامفهوم بودن نقد ناشی میشود)؛به این صورت: بسم الله الرحمن الرحیم: این آیهء مبارکه را میتوان انتقاد از افرادی دانست که رحم و مروتی ندارند؛و به عبارتی،آن را نقد بیرحمی تلقی کرد.
» (زلزال7/ و 8)و رفتار و گفتار و افکار و حتی نیات را در بر میگیرد و محاسبه میکند و از این فراتر-همان گونه که گذشت-مسلمان را به اتباع احسن مأمور میکند،چه جایی برای خارج شدن از این چهارچوب برای افراد باقی میگذارد که داخل شرع باشد یا خارج آن؟!و اگر منظور آن است که رفتارهای خارج از آن حیطه،شرعی نیست،و مشمول امر به معروف و نهی از منکر نمیشود بلکه باید نقد شود،باید گفت:اولا با چهارچوب ارائهشده در کاربرد نقد،تنها سخن و ادبیات قابل نقد است(همان گونه که خود در تعابیر بزرگان این فن بدان اشاره کردهاند)،نه رفتارهای افراد؛ثانیا آنچه را که آقای دکتر اکرمی خود از قرآن شاهد آورده و نقد کردهاند،چون رفتارهای شرعی بوده است،ر اساس دیدگاه خود ایشان،باید در ردیف امر به معروف و نهی از منکر قرار میگرفت و به قالب نقد سوق داده نمیشد."