چکیده:
سازمانها همواره دستخوش تغییرات ناشی از محیط درون و بیرون از سازمان قرار میگیرند.از نظر بیرونی،رقابت شدید در سطح جهانی،تغییرات سریع باورنکردنی،تقاضاهای جدید برای کیفیت و خدمات و محدودیت منابع،پاسخگویی سریع را از سازمانها میطلبند و از جنبه درونی،منابع انسانی و کارکنان،دچار مسائل و مشکلات در محیط کار میشوند. کارکنان احساس میکنند که با آنها صادقانه برخورد نمیشود، مأیوس و سرخورده شدهاند و سازمان پیوسته توقع بیشتری دارد و مداوم قواعد بازی را تغییر میدهد.
مفهوم سرمایه اجتماعی به عنوان منبعی که ممکن است افراد،گروهها و جوامع برای رسیدن به نتایج مطلوب آن را به کار میگیرند،قلمداد میشود.بنابراین سرمایه اجتماعی، میراث روابط اجتماعیاند و کنش جمعی را تسهیل میکنند.
در این نوشتار،ضمن پرداختن به مفاهیم و مؤلفههای سرمایه اجتماعی،به نقش و تأثیر آن در توانمندسازی منابع انسانی در راستای بهبود فعالیتهای سازمانی پرداخته شده است.
خلاصه ماشینی:
توانمندسازی براساس راهبرد سرمایه اجتماعی دکتر محسن نیازی محمد کارکنان نصرآبادی (به تصویر صفحه مراجعه شود) چکیده سازمانها همواره دستخوش تغییرات ناشی از محیط درون و بیرون از سازمان قرار میگیرند.
در چنین سازمانهایی، ساختار سازمانی و سبکها و روشهای مدیریتی باید گونهای باشد که منابع انسانی سازمان در فرایند تصمیمگیری و اجرا و رسیدن به هدفهای سازمانی دخالت و مشارکت داشته باشند تا با تشکیل گروهها و تیمهای کاری خودگردان و تفویض، اختیار و قدرت اجرایی به زیردستان سازمانی پویا،توسعهیافته و انعطافپذیر شکل دهند و از این راه رابطه بین بالادست و پاییندست بهبود یابد و شرایطی توأم با اعتماد سازمانی و به تبع آن مشارکت مفید در سازمان به دست آید.
این موانع عبارت است از:حاکم بودن ساختار رسمی و سلسله مراتبی،پایین بودن اعتماد و اطمینان اعضای سازمان به یکدیگر،نگرش نامناسب مدیران به کارکنان و سبکهای مدیریت و رهبری نامناسب،نبود مهارتهای لازم در کارکنان، تفاوت زیاد بین افراد در سازمان و وجود سیستمهای پرسنلی غیرهماهنگ و تشنج و استرس در محیط کاری.
روحیهها و تعلق سازمانی:به منظور برآورده کردن این عامل،باید برای کارکنان در سازمان احترام قائل شد و برای رفع مشکلات شخصی یاری و سرمایه اجتماعی را میتوان به ذخیره اقتصادی مؤلفههای فرهنگی و اجتماعی میان سرمایه انسانی تعبیر کرد.
توانمندسازی کارکنان براساس تقویت و افزایش سرمایه اجتماعی در سازمانها استفاده از ظرفیتهای بالقوه در کارکنان است که در زمان حال از آن استفاده کامل نمیشود.
توجه به ارتقای سرمایه اجتماعی در آموزشهای عمومی و آموزش کارکنان: یکی از مهمترین فرایندهای موجود در جوامع برای ایجاد سرمایه اجتماعی نظامهای آموزشی است.