خلاصه ماشینی:
"روی عن امیر المومنین(ع)و ابن عباس و قتاده ان الله اخذ المیثاق قبل نبینا ان یخبروا اممهم بمبعثه و نعته و یبشروهم به و یامروهم بتصدیقه(طبرسی،ج 2ص 784) آیه این مساله را به صورت کلی و عمومی مطرح میکند،ولی مصداق روشن آن ،همان پیامبر اسلام است که خداوند بزرگ از کلیه پیامبران یا از پیامبران صاحب کتاب و شریعتی که پیش از پیامبر گرامی مبعوث شده پیمان موکد گرفته است که به نبوت و رسالت او ایمان آورد،و پیروان خود را به نصرت و یاری او شفارش مؤکد نماید،(سبحانی، منشور جاوید،ج 6،ص،8).
مردی یهودی از پیامبر گرامی اسلام(ص)سوال کرد:آیا شما در«ام الکتاب»پیامبر بودید یا نه؟آن حضرت فرمود:آری؛مومنین به من نیز در ام الکتاب مشخص بودند،آن یهودی پرسید:آیا شما فرستادهی خدا برای عرب،یا عجم،یا به سوی ما هستید؟آیه نازل شد که{/(قل یا ایها الناس انی رسول الله الیکم جمیعا)؛/}بگو من رسول خدا به سوی همه شما هستم و رسالت من همگانی و همیشگی است و همه جوامع بشری را شامل می شود(جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن کریم،ج 9،ص،159).
«خدای سبحان از نظر ادب محاوره،حرمتی برای خاتم انبیا قابل است که برای انبیای پیشین قابل نبوده،انبیای گذشته را با نام مخصوص آنها خطاب میکند،اما هرگز نام مبارک پیغمبر اسلام را با عنوان یا محمد(ص)نمیبرد بلکه همیشه از او با تعبیرات تجلیلآمیز مانند(یا ایها النبی)،(یا ایها الرسول)یاد میکند و اگر احیانا خطاب یا ایها الزمل و یا ایها المدثر هست،ناظر بر نکته لطیف تاریخی است»،(جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن کریم،ج 8،ص 57)."