چکیده:
بررسی و کنکاش پیرامون موضوع وقف و واقفان و نیز بررسی جایگاه آن در اندیشه دینی و از نگاه فقیهان،نشاندهندهء اهمیت آن اس. مقالهء حاضر پس از بررسی وقف در فرهنگنامهها،با نگاهی به آثار امام خمینی،به ویژه کتاب تحریر الوسیله و صحیفه امام به این موضوع پرداخته و جایگاه وقف را از نگاه بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران به بحث نشسته است. بررسی استفتائات از حضرت امام و پاسخهای ایشان به ویژه پس از انقلاب اسلامی،و نیز نگاهی به«کتاب الوقف»تحریر الوسیله،بازگوکنندهء جایگاه وقف در نظر ایشان است.
خلاصه ماشینی:
"از آنجا که در کتاب صحیفه امام تنها سخنان امام آمده است،در همهء مباحث اعم از اجازات،پاسخها و جوابیهها و اعلامیهها و پیامها،سخنان دیگران و یا سؤالات آنها در بسیاری موارد آورده نشده است؛ازاینرو ظاهرا جناب آقای فومنی از سرقفلی و نیز وقف مکان خاصی برای امام حسین علیه السلام سؤال کرده است و حضرت امام در بند 4 پاسخ-چنانکه مشاهده کردیم -به این سؤال پاسخ میدهد که وقف برای امام حسین علیه السلام را حتی برای مسجد هم نمیتوان استفاده کرد و بر اساس حکم فقهی قطعی،باید در همان مورد وقف استفاده شود و به وقفنامه عمل گردد.
تذکر نکات فوق به جهت اوضاع و احوالی بود که در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی بر برخی نهادهای انقلاب و یا اشخاص حاکم بود و تصور میکردند که چون حکومت اسلامی شده است،همه چیز از آن همگان است و حق دخالت و تصرف در همهجا را دارند؛از این رو حضرت امام قدس سره با حساسیت خاص و توجه به موضوع وقف میفرماید که نهادها انقلابی باشند یا وزارتی،هیچکدام حق دخالت در اینگونه امور و تصرف در آنها را ندارند و نباید تصور کرد که انقلابی بودن معنایش هرج و مرج و خلاف مقررات شرعی و اسلامی و قانونی عمل کردن است،بلکه در همهء امور باید موازین شرعی و قانونی رعایت شود و هیچ کس در هیچ نهاد یا وزارتخانهای نباید تصور کند که میتواند در این اموال بدون رعایت حدود شرعی دخالت کند و از آنها بهره ببرد،ولو در نهادی مثل جهاد سازندگی؛که میدانیم اساس تشکیل این نهاد برای محرومان و کمک به مستمندان بود و عمدتا جوانان متدین و زحمتکش و علاقهمند برای رضای خداوند در آنجا خدمت میکردند."