چکیده:
نوشتار درصدد پاسخ به این پرسش است که «سازمانهای مردم نهاد چه نقشی در تقویت عزم ملّی برای حمایت از دستیابی به فنّآوری هسته ای دارند؟» بدین منظور لازم بود در ابتدا به مفهوم عزم ملّی اشاره شود. نکتهی قابل توجّه این است که بدون اراده و عزم ملّی، تحقق قدرت ملّی امکان پذیر نیست. سپس بعضی از تعاریف مربوط به سازمانهای مردم نهاد (N.G.O) ارائه شد. در ادامه، نقش این سازمانها در توسعهی ملّی و بینالمللی و همچنین کارکردهای آنها همچون مشارکت ملّی، وحدت و همبستگی ملّی، جامعه پذیری، تربیت نیروهای کارآمد و شایسته سالاری به رشتهی تحریر درآمده است.
در نهایت به بیان نقش این تشکلها اعم از تشکلهای دانشجویی، صنفی و... در پروندهی هستهای جمهوری اسلامی ایران پرداخته است. در ادامه این نتیجه به دست آمده است که حمایتهای همه جانبه این تشکلها و ملّت ایران باعث شده است که این پرونده به عنوان یک پروندهی ملّی در سطح جهان شناخته شود. همین موضوع موجب شد که برخورد با ایران توسط قدرتهای متخاصم را دچار مشکل اساسی کند.
This paper has tried to answer the question: what is the role of nation-grounded organizations in supporting national will to arrive at nuclear technology?
At first, it was necessary for the meaning and importance of national will to be recalled. Evidently without national will, national power and authority would not be established. Some definitions of nation-grounded organizations, then, were presented and the role played by them in national and international developments and their effects in national coordination, national unity and interrelation, being socialized, training effectual forces and elite- basis have been brought into consideration.
Finally the role of such organization as university students and other groups in the nuclear folder of I.R.I. has been studied and consequently it has become clear that full supporting of these organizations caused the folder to be internationally-known as a national one and therefore enemy confronted with an essential difficulty.
خلاصه ماشینی:
در این نوشتار سعی بر این است که نقش تشکل های غیردولتی در تقویت عزم ملی برای حمایت از دست یابی به فنآوری هسته ای مورد بررسی قرار گیرد؛ به همین جهت در ابتدا به مباحث نظری مربوط پرداخته خواهد شد و سپس بر اساس مباحث نظری مذکور به نقش این تشکلها در پروندهی هسته ای ایران اشاره خواهد شد.
حال سؤال اصلی این است که چگونه میتوان مشارکت اجتماعی افراد جامعه را در فرآیند برنامههای توسعه ایجاد، جلب و گسترش داد؟ یکی از مؤثرترین و مناسب ترین راه های جلب مشارکت اجتماعی در برنامههای توسعه ای، ایجاد تشکل یا سازمانهای غیر دولتی است که براساس نیاز و هدف مشترک اعضا به طور آگاهانه، ارادی و اختیاری به وجود میآید و به شکل دموکراتیک اداره میشود.
با توجه به کارکردهای مذکور میتوان به نقش سازمانهای غیر دولتی در تقویت عزم ملی برای حمایت از دست یابی به فنآوری هسته ای پی برد.
بنابر این اگر سازمانهای مردم نهاد بتوانند اعضای خود را نسبت به استراتژی هسته ای کشور آشنا سازند و منافع آن را برای نسلهای حال و آینده به خوبی تبیین کنند؛ به طور قطع اراده و عزم ملی برای اجرای آن بیش از پیش بسیج خواهد شد.
به همین صورت کارکردهای دیگر این سازمانها همچون جامعه پذیری، تربیت نیروهای کارآمد و شایسته سالاری هرکدام به نحوی میتوانند در تقویت عزم ملی برای حمایت از دست یابی به فنآوری هسته ای تأثیرگذار باشند.