چکیده:
یکی از مشکلهای شایع در مدارس استثنایی اختلال دستنویسی1 است. این دانشآموزان علیرغم تذکرهای مکرر آموزگار نمیتوانند خوانا2 و یکنواخت بنویسند، حروف را به خوبی شکل نمیدهند، حروف را روی خط نمی نویسند، اندازه حروف را نسبت به هم رعایت نمیکنند، یا حروف را بسیار فشرده مینویسند و یا اینکه فاصله گذاری بین کلمهها بسیار ناهماهنگ است به طوریکه نمیتوان تشخیص داد در کجا یک کلمه تمام میشود و از کجا کلمه بعدی شروع می شود. نتیجهای که حاصل میشود این است که نوشته آنها را اغلب یا به سختی میتوان خواند و یا تقریبا غیرقابل خواندن است حتی اگر متن آنها غلط املایی نداشته باشد. برای حل مشکل این کودکان، نیاز به رویکردهای درمانی خاصی وجود دارد به همین جهت این دانشآموزان اغلب برای درمان به کاردرمانگر ارجاع داده می شوند.
خلاصه ماشینی:
"(هوداپ17، 1994) مطالعاتی که دربارهی تحول شناختی کودکان آسیب دیده شنوایی صورت گرفته نشان داده است که آنها توالی مربوط به مرحله حسی ـ حرکتی18 (به استثنای تقلید صدا) را مانند همسالان شنوای خود طی میکنند.
در مطالعههای آپارسیو و دیگران (2006) دربارهی پردازش آوایی افراد آسیب دیده شنوایی نشان داده است ، اگر چه عملکرد دو گروه شنوا و ناشنوا در برخی تکلیفها خواندن با یکدیگر شباهت دارد، الگوی فعالیت مغزی آنها در فرایند خواندن با یکدیگر تفاوت دارد.
رابطه والدین با کودک در تحول مهارتهای ارتباطی از جمله زبان نقش بسیاری دارد برای والدین شنوایی که فرزند ناشنوا دارند چالش برانگیزترین مسئله برقراری ارتباط با کودک است در صورتی که آنها نتوانندکانال ارتباطی مناسب با ویژگیهای کودکان آسیب دیده شنوایی را پیدا کنند، تحول هیجانی، اجتماعی و شناختی کودکان با تأخیر مواجه میشود.
بنابراین کفایتهای زبانی یکی از مؤلفههای کلیدی تحول هیجانی و اجتماعی کودکان آسیب دیده شنوایی است (تربنال، تربنال، شانک، اسمیت ولیال53، 2002) با توجه به این مسئله آموزش خانواده و معلمان در جهت برقراری ارتباط از بدو تولد با روش مناسب ضرورت دارد.
J. Erting (Eds), From gesture to language in hearing and deaf children (pp.
Journal of Deaf Studies & Deaf Education, 190-199 Lederberg, A.
Communication between deaf children and their hearing mothers: The role of language, gesture, and vocalization.
Journal of speech, language, and Hearing Research, 41, 887-899.
The development of communication and language in deaf and seerely hard of heaving children: implication for the future."