چکیده:
طرح بحث: این پژوهش با هدف بررسی تأثیر مستقیم و غیرمستقیم خوداثرمندی اجتماعی بر
افسردگی نوجوانان تهرانی انجام شده است.
روش تحقیق: آزمودنیهای پژوهش 946 نفر (471 دختر و475 پسر) از دانشآموزان مقطع
دبیرستان و پیشدانشگاهی شهر تهران میباشند که با روش نمونهگیری خوشهای
چندمرحلهای ـ تصادفی انتخاب شدهاند. ابزار گردآوری اطلاعات عبارتند از: پرسشنامه
خوداثرمندی کودکان و نوجوانان، سیاهه افسردگی کودک (CDI)، پرسشنامه اجتناب
اجتماعی، پرسشنامه طرد همسالان و پرسشنامه حمایت اجتماعی کودکان و نوجوانان. برای
تجزیه و تحلیل دادهها از نرمافزار کامپیوتری لیزرل و روش تحلیل مسیر استفاده شده
است.
یافتهها: نتایج به دست آمده نشان داده که تأثیر مستقیم خوداثرمندی اجتماعی بر
افسردگی نوجوانان معنیدار نمیباشد اما تأثیر غیرمستقیم آن از طریق اثر معنیدار
در اجتناب اجتماعی، طرد همسالان و حمایت اجتماعی تأیید میگردد.
نتیجه: خوداثرمندی اجتماعی در افسردگی نوجوانان تأثیر غیرمستقیم دارد و این تأثیر
از طریق اجتناب اجتماعی، طرد همسالان و حمایت اجتماعی میباشد.
خلاصه ماشینی:
"کارینه طهماسیان*، علیرضا جزایری**، پروانه محمدخانی***، محمود قاضیطباطبائی**** طرح بحث: این پژوهش با هدف بررسی تأثیر مستقیم و غیرمستقیم خوداثرمندی اجتماعی بر افسردگی نوجوانان تهرانی انجام شده است.
یافتهها: نتایج به دست آمده نشان داده که تأثیر مستقیم خوداثرمندی اجتماعی بر افسردگی نوجوانان معنیدار نمیباشد اما تأثیر غیرمستقیم آن از طریق اثر معنیدار در اجتناب اجتماعی، طرد همسالان و حمایت اجتماعی تأیید میگردد.
نتیجه: خوداثرمندی اجتماعی در افسردگی نوجوانان تأثیر غیرمستقیم دارد و این تأثیر از طریق اجتناب اجتماعی، طرد همسالان و حمایت اجتماعی میباشد.
یکی از مسیرهای مهمی که در مدل بندورا مطرح میشود از طریق خوداثرمندی اجتماعی ضعیف برای رشد ارتباط اجتماعی است که زندگی فرد را لذتبخش نموده و او را قادر میسازد تا با فشارهای طولانیمدت مقابله نماید، این مسیر نیازمند یک حس قوی از اثرمندی اجتماعی است.
(Bendura, et al, 1996:1221) هدف اصلی این پژوهش نیر بررسی نقش مستقیم و غیرمستقیم خوداثرمندی اجتماعی در افسردگی نوجوانان شهر تهران میباشد.
بنابراین در این پژوهش تأثیر مستقیم خوداثرمندی اجتماعی و تأثیر غیرمستقیم آن بهواسطه اجتناب اجتماعی، طرد همسالان و حمایت اجتماعی در افسردگی نوجوانان مورد بررسی قرار میگیرد.
در پژوهش حاضر نیز پایائی آزمون از طریق آزمون ـ بازآزمون به فاصله دو هفته در 43 نفر از دانشآموزان تهرانی مقطع دبیرستان برابر با 92 درصد وثبات درونی آن با آلفای کرونباخ 77 درصد محاسبه گردید (طهماسیان، 99:1384).
در مدل ساختاری ارائه شده در این پژوهش تأثیر خوداثرمندی اجتماعی برافسردگی نوجوانان، غیرمستقیم و از طریق اجتناب اجتماعی، طرد همسالان و حمایت اجتماعی است اهرنبرگ (Ehrenberg, 1991:362) وبندورا و همکاران (Bandura et al,1999:260) بیان میدارند که یکی از مهمترین مسایل در نوجوانان، کارکردهای اجتماعی آنان است."