چکیده:
مطالعات منطقه ای در سال های اخیر اهمیت بسیاری یافته است» زیرابه شناخت سیاست خارجی
کشورها کمک می کند. یکی از موضوعاتی که درازوابط ایران و کویت تاثیر گذار بوده. مسائل منطقهای
است. از این رو در مطالعه روابط ایران و کویت نباید صرفا بهمسائل دو جانیه اکتفا کرد. در این راستا
مسائل منطقه خلیج فارس همواره بر روابط دو جانیه ایران و کویت سایه افکنده است. ایران و کویت در
مورد اکثر مسایل مربوط به خلیج فارس سیاست های متفاوتی را:اتخناذ کرده اند و این مساله از عوامل
تیرگی روابط بین دو کشور بوده است.
خلاصه ماشینی:
"عبد الکریم مجیدلی اظهار داشت شاه ایران برای منافع کشور خویش خدمت میکند،مزدوران خود اعراب هستند،ما در برابر تهدید یک دولت عربی برای تصرف خلیج(فارس)قرار گرفتهایم و آن عربستان سعودی است.
در این طرح از دولت کویت موارد زیر خواسته شده بود:1-مناسبات سیاسی خود را با ایران، بریتانیا و آمریکا فورا قطع کند؛2-مساله را بیدرنگ در سازمان ملل متحد،اتحادیه عرب و دادگاه لاهه مطرح کند و با تمام کوشش اقدام لازم را در سطح جهان عرب و بین المللی برای رد این «تجاوز»معمول دارد؛3-بسیج عمومی به منظور مقابله با این«تجاوز»اعلام نماید؛4-اقدامات لازم را نسبت به ایرانیان مقیم کویت به عمل آورد؛5-ذخایر ارزی خود را از بانکهای انگلیس خارج کند.
نخستین تلاش برای افراز فلات قاره سه کشور شمال خلیج فارس از آغاز دهه 1960 آغاز گردید،در آوریل 1964 دولت ایران اعلام کرد که مذاکراتی را با کویت و عربستان سعودی برای تعیین مرزهای دور از ساحل شروع کرده است.
شیخ عبد الله سالم صباح، امیر کویت،در مورد این موافقتنامه در پارلمان آن کشور،در اکتبر 1965،اظهار داشت:«دولت من اخیرا موافقتنامهای با دولت ایران امضا کرده است که به موجب آن یک کمیته فنی برای بحث در مورد مرزهای فلات قاره بین دو کشور تشکیل خواهد شد.
از طرف دیگر،عراق که از یک پیمان سه جانبه میان ایران-کویت-عربستان سعودی نگران شده بود،تأکید کرد که روش دفاع از ثبات و امنیت منطقه تنها در اتحاد دولتهای عربی،از جمله دولتهایی که در خارج از منطقۀ خلیج فارس قرار دارند،استوار است (Arab Report and Record,1970:410) ."