خلاصه ماشینی:
oohay@idadhgab-afatsom چکیده {IBدر دو دهه گذشته سرمایهگذاری مستقیم خارجی )FDI( توسط شرکتهای فراملی )TNCS( یکی از مهمترین منابع ارتقای فناوری در کشورهای در حال توسعه بوده است.
در فرایند سرمایهگذاری مستقیم خارجی، قابلیتهای فناورانه صنعت داخلی در اثر تسری فناوریهای پیشرفته و تجربههای مدیریتی از شرکتهای خارجی به بنگاههای محلی افزایش مییابد.
تجربه کشورهای تازه صنعتی شده شرق آسیا نشان میدهد که مهمترین روش استفاده کشور میزبان از سرمایهگذاری مستقیم خارجی،جذب فناوری تولید و مدیریتی است که شرکت سرمایهگذار خارجی با خود به همراه میآورد.
اما سرمایهگذاری مستقیم خارجی توسط شرکتهای فراملی انجام میشود و آنان خود به کنترل و مدیریت سرمایه خویش میپردازند و از این جهت برای افزایش بهرهوری آن به انتقال فناوری به کشور میزبان مبادرت میورزند.
3. نقش سرمایهگذاری خارجی و شرکتهای فراملی در جذب و انتشار فناوری 3/1-سرریزهای فناوری یک بنگاه اقتصادی میتواند بهرهوری خود را به دو طریق عمده افزایش دهد: الف)فرآیند جهش و رسیدن به مرزهای صنعتی شدن )pu hctaC( با استفاده از سرریز فناوری و دانش خارجی موجود ب)آموزش و سرمایهگذاری روی توسعه مهارتهای لازم برای استفاده از فناوری جدید سرمایهگذاری مستقیم خارجی سبب ایجاد سرریز فناوری میشود.
به طور کلی شرکتهای فراملی تمایل به انتقال نتایج تحقیق و توسعه دارند نه فرایند تحقیق و توسعه، در حالی که رشد فناورانه کشورهای در حال توسعه،مستلزم افزایش نوآوری محلی است.
بنابراین شناسایی نیازمندیهای شرکتهای فراملی و توانایی فراهم کردن داراییهای غیر منقول،بخش مهمی از استراتژی سرمایهگذاری مستقیم خارجی برای کشورهای در حال توسعه است.