چکیده:
هدف: هدف این تحقیق، بررسی اثربخشی روش ارتباطی مبادله تصویر (پکس) بر بهبود مهارتهای ارتباطی کودکان درخودمانده است. روش: در این پژوهش، از طرح تکشرکتکننده چندخط پایهای استفاده شد. نمونه مورد بررسی سه کودک شامل دو پسر 9 سال و 6 ماهه و 8 سال و 9 ماهه و یک دختر 8 ساله درخودمانده بودند که از طریق نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. در این تحقیق، از روش تکشرکتکننده و از میان طرحهای تکشرکتکننده طرح چندخط پایهای بین شرکتکنندهها مورد استفاده قرار گرفت. جلسههای آموزشی چهار روز در هفته و هر کدام بسته به همکاری کودک بین 15 تا 20 دقیقه به طول میانجامید. در این تحقیق جمعآوری دادهها از طریق فیلمبرداری جلسات آموزشی و نمرهگذاری فیلمها صورت گرفت. یافتهها: یافتههای پژوهش حاضر نشانداد که آموزش روش ارتباطی مبادله تصویر، باعث افزایش تعداد لغات مورد استفاده هیچ یک از شرکت کنندگان نمیشود. تنها یکی از شرکتکنندگان بر چهار مرحله مسلط شد و دو شرکتکننده دیگر بر دو مرحله اول روش ارتباطی مبادله تصویر تسلط یافتند. هر سه شرکت کننده مهارتهای تسلطیافته را به فرد جدید تعمیم دادند.نتیجهگیری: براساس این تحقیق، نتیجهگیری میشود که روش ارتباطی مبادله تصویر میتواند به عنوان روشی برای بهبود مهارتهای ارتباطی کودکان درخودمانده مورد استفاده قرار گیرد. اما میزان اثربخشی این روش در میان افراد مختلف، با توجه به ویژگیهایی مانند سطح عملکرد شناختی، میزان توجه و همکاری متفاوت است.
Objective: This study examined the impact of Picture Exchange Communication System (PECS) training on communication problems in children with autism.
Method: Utilizing a multiple-baseline design، three children with autism (two boys ageing 9.6 and 8.9، and one girl ageing 8) were recruited through an intact method. The participants were trained for four 15-20 minute sessions per week. The sessions were captured، and scored.
Results: The findings revealed. One of the participants could master on fourth stage and the other two participants mastered on first stage. Three of them could achieve on generalization. No vocabulary increase was significantly observed.
Conclusion: Accordingly، this study concludes that PECS may be used in order to enhance communication problems in children with autism.
خلاصه ماشینی:
یکی از برنامههای ارتباطی که برای آموزشکودکان درخودمانده استفاده میشود روش ارتباطیمبادله تصویر (SCEP) است(استونر و همکاران،2006،اندرسون،مور و بورن،2007،باک،استونر،بک،هانلی و پروچن،2005؛تین،2008،اسچوارتز وهمکاران،1998 به نقل از کرانمر،2009،کراویتز،کمپس،کمر و پتچک،2002،چارلپ-کریستی،کارپنتر،لی،لیبلانس و کلت،2002،پوراسماعیلی،گسکره(1388).
بحث و نتیجهگیری یافتههای پژوهش حاضر نشاندهنده این است کهاگرچه آموزش روش ارتباطی مبادله تصویر باعثافزایش تعداد لغات مورد استفاده در شرکتکنندههانشد ولی یکی از شرکتکنندهها بر چهار مرحله مسلطشد و دو شرکتکننده دیگر بر دو مرحله اول روشارتباطی مبادله تصویر تسلط یافتند.
در ارتباط با نتایج حاصل از بررسی فرضیه اول،یافتههای این پژوهش در مغایرت با پژوهشهایانجامشده قبلی است؛برای مثال،پژوهشهای کراویتز،کمپس،کمر و پتچک(2002)،چارلپ-کریستی،کارپنتر،لی،لیبلانس و کلت(2002)،گانز(2002)،گانز و سیمسون(2004)و کار و فلس(2007)همگینشاندهنده تاثیر مثبت روش ارتباطی مبادله تصویر برافزایش گفتار خودانگیخته و کاربردی در کودکاندرخودمانده است.
با توجه به یافتههای پژوهش حاضر و پژوهشهایقبلی،میتوان گفت که روش ارتباطی مبادله تصویرمیتواند به عنوان روشی برای بهبود مهارتهای ارتباطیکودکان درخودمانده مورد استفاده قرار گیرد.
یادداشتها (1) (DDP)sredrosid latnempoleved evisavrep (2) (DSA)sredrosid urtceps msitua (3) latnem fo launam lacitsitats dna citsingaid (noitide ht 4)sredrosid (4) noitaicossA cirtaihcvsP naciremA (5) noitanotni (6) noitacinummoc evitanretla dna evitatnemgua (CAA)metsys (7) dedia (8) dedianu (9) retraC&notserP منابع {Eپوراسماعیلی گسکره،ز.
A. L,ecnalBeL (SCEP)metsys noitacinummoc egnahcxe erutcip SCEP fo tnemssessA:msitua htiw nerdlihc htiw evitacinummoc-laicos,hceeps,noitisiuqca fo lanruoJ.
J,kecut-oP dega-yratnemele na rof slliks noitacinummoc egnahcxe erutcip eht gnisu msitua htiw tneduts dna msituA fo lanruoJ.
c,nyrtsO egnahcxE erutciP eht fo sisylanA dna sludividnI rof(SCEP)metsyS noitacinummoC a gnisU sredrosiD murtcepS msituA htiw .
msitua htiw nerdlihc rof gniniart egaugnal latnempoleveD rehtO dna msituA no sucoF .