چکیده:
این مقاله با عنوان «پوشش زن در ایران باستان» سعی در بررسی سیر تحول پوشش زن در ایران باستان دارد. آنچه درخواهیم یافت این است که در دوره ماد، هخامنشی و اشکانی یکسانی خاصی در پوشش زنان مشاهده میشود؛ بهطوری که نوع پوشش مادها در پوشش چیندار هخامنشیان بروز کرده بود و سپس پوشش زنان اشکانی تحت تأثیر سنن هلنیستی و هخامنشی شکل تازهای به خود گرفت. اما در دوره ساسانی، این پوشش در طرحهای متنوعی شکل گرفت و در طراحی لباس، تأثیر هنر یونان پایان پذیرفته و بازگشت به عصر هخامنشی احیاء شده بود.
خلاصه ماشینی:
"4 آشکار میشود که مادها در انتخاب و تهیه نوع لباس خود از لولوبیان و بابلیان الهام میگرفتند و نگاه ما به نقوش تخت جمشید این را در مییابد که نوع دیگری هم از پوشش در میان مادیها وجود داشته است با آستینهای گشاد که بهصورت پیلیهای منظم در پشت بازو قرار میگرفتند و دامن لباس در جلوی شکم یا در پهلوها چین میخورد که شبیه لباس مصریان بود.
زنان اشراف که وابسته به طبقات بالای جامعه بودند از نوعی لباس چیندار با شال تزئینی استفاده میکردند که این طرح لباس عبارت بود از پیراهنی بلند که تا روی پاها کشیده میشد و دو قطعهی پارچهی شال مانند بهصورت آستینهای باز و بدون درز در سر شانه قرار میگرفت.
3 نقش روی جعبه یک زوج ایرانی وابسته به طبقات اشراف را به تصویر میکشید که لباس مرد عبارت بود از پیراهن تا روی زانو که در زیر بالاپوش مخفی مانده است و شلواری تقریبا گشاد و چیندار با دمپایی جمع و با کفش که مخصوص مناطق دشتی و هموار است و بالا پوش پایینتر از زانوان کشیده شده است، کلاهی روسری مانند با انتهای گره خورده که قسمتهای از آن نیز به پشت سر افتاده است، روی سر فرد دیده میشود.
2 نوع پوششی که بر سر خدمهها دیده میشود از نوع کلاه دستاری یا دستار 3 میباشد که به شکل کلاه نمدی یا پارچهای بود و یک نوع روسری، دو گوشه بلند روی آن میبستند و این دو گوشه پس از قرار گرفتن روسری در پشت سر خدمه آویزان شده است."