چکیده:
رنگها از دیرباز در شکلگیری تصاویر
شعری شاعران نقش مهمی را ایفا کردهاند
تا جایی که بدون مبالغه میتوان گفت
هیچ شاعری چه جدید و چه قدیم از توجه
به رنگها به دور نمانده است. اما وسعت
دید شاعران معاصر و نگاه دیگ رگونه آنها
به جلوههای هستی و اشیاء. پیرامون
خود موچب گشت که رنگها در اشعار
آنها جلوه و نمود بیشتری پپدا کنند. در
این میان شاعر نوپردازی چون سیاب که
با در هم شکستن قالبهای سنتی شعر
قدیم تحول وا تب
ایجاد کردء به رنگ ها نیز توجه خاصی
روستا و ملاحظات سیاسی و اجتماعی د
گاه او سبب شد که دو رنگ سرخ
و دلالتهای متنوعی گشتند؛ بلکه در
شکلگیری تصاویر شعری او جایگاه
خاصی را به خود اختصاص دادهاند که
ضمن پردهبرداشتن از ظرافتهای هستی
از قدرت شاعری سیاب در خلق تصاویری
بدیع و پویا خبر میدهند؛ بدین منظور
مقاله حاضر به نقد و بررسی این دو رنگ
در اشعار این شاعر میپردازد و در نهایت
به این نتیجه رسیده است که تقابل میان
این دو رنگ و گاه ترکیب میان آنها یکی
از بارزترین ویژگی حضور رنگ در تصاویر
شعری سیاب به شمار میآید. دلالتهای
متنوع این دو رنگ و بسامد نسبتا بالای
آنها و نحوه پراکندگی آنها در کنار رنگ
های دیگر بیانگر نگاه هوشمندانه شاعر به
دقائق هستی و تاثیرپذیری او از حوادث و
تحولات سیاسی و اجتماعی است.
خلاصه ماشینی:
"ش،صص 17-16)اما رنگ سبز"رنگی سرد است که فعالیت متابولیسم بدن را کند میکند و سبب آرامش روحی و روانی انسان میگردد"(همان،1377 ه ش،ص 30) از میان رنگهای موجود در طبیعت، رنگ سرخ و سبز همچون دیگر رنگها توجه شاعر نوپردازی چون سیاب را به خود جلب کرده است،از آن جهت که سبز،جیکور و طبیعت زیبای آن و خاطرات خوش شاعر را برای او یادآور میشود؛و سرخ بیانگر مبارزات شاعر در دوران کوتاه عمر او در حزب کمونیست است،همچنان که غروب زادگاه و در نتیجه غروب عمر شاعر را تداعی میکند،علاوه بر این علاقه شاعر به تقابل میان این دو رنگ او را برآن داشت که در اشعار خود در موارد زیادی این دو رنگ را در تقابل با یکدیگر به کار گیرد،هنرنمایی شاعر رد این زمینه بدون شک از آگاهی او نسبت به خواص فیزیولوژیکی رنگها خبر میدهد."