چکیده:
مباحث مهدویت به مثابه بخشی از آموزههای اساسی دین، ریشه در قرآن دارد. این مباحث در قرآن با نگاهی عام مطرح شده و تصویری از ارادۀ نهایی حق ارائه میدهد. در این تصویر حرکتی که رسولخدا( آغازگر آن بود، در نهایت بر تمامی ادیان برتری خواهد یافت. در مسیر تحقق این اراده، آنان که مسیر بندگی و شایستگی را طی کنند راهبر دیگران شده و بر جای کسانی تکیه خواهند زد که قدر نعمت ندانسته و به حق جفا کردند. حق خواهند ماند که ماندنی است و باطل خواهد رفت که رفتنی است.روایات تفسیری با ارائۀ شیوههایی متفاوت در استنباط از آیات، هم بهرههای ما را از آیات قرآن در مباحث مهدوی افزون میکند و هم شیوههای متفاوتی در اصول استنباط در اختیار میگذارد.تأمل در محورهای مورد تأکید و تکرار در قرآن و در روایات تفسیری به ما کمک میکند تا بتوانیم به تصویری از مهدویت نزدیک شویم که آموزشهای باواسطه و بیواسطۀ قرآنی در ذهن مخاطبان دیروز و امروز شکل داده و میدهد
The messianic topics، as part of the basic teachings of religion، are rooted in the Holy Quran. These subjects are discussed in the Qur'an with a general look and gives a picture of the final day، which will eventually lead all religions to the truthful path، began by the god's messenger and prophet. In realizing this will، those who follow the path of excellence and God's servitude will come to lead others instead of those who did injustice and did not understand the significance of what God has bestowed upon them and blessed them with. The truth will stay because it has a right to stay and wrong will perish as it is perishable.
Interpretive accounts of the Quran chapters can do us god in two ways، both by providing different ways of understanding the verses of the Quran and increasing our benefit from the different styles of messianic inference.
Reflecting on the topics emphasized frequently in the Quran and interpretation of and the Hadith can help us to get closer to the image of millenarianism، which the Quranic teachings have mediated and shaped in the minds of the audience.
خلاصه ماشینی:
"(کلینی، 1407: ج8، 201) مثلا از تعبیر (فإذا نقر فی الناقور( چگونگی الهام به امام مهدی( نسبت به وقت ظهور استفاده شده است (کلینی، 1407: ج1، 343) و همچنین بر ندای آسمانی جبرئیل به هنگام ظهور حجت خدا و معرفی او به همگان (حسینی استرآبادی، 1409: ج2، 732) و باز به نقل از امام باقر( در ذیل آیۀ (سأل سائل بعذاب واقع( این عذاب به آتشیسوزی بزرگی که از حوادث آخرالزمانی به شمار میرود تطبیق شده است (قمی، 1367: ج2، 385؛ نعمانی، 1397: 281).
5. آیاتی که عاقبت را به تقوا و اهل آن اختصاص داده است: (قال موسی لقومه استعینوا بالله واصبروا إن الأرض لله یورثها من یشاء من عباده والعاقبة للمتقین( (اعراف: 128) 2 قرآن از سخن موسی( با قوم خویش خبر میدهد؛ موسی آنان را دعوت به یاری جستن از خدا و استواری در مسیر میکند و وعده میکند که خداوند هر آنکه از بندگانش را بخواهد، بر زمین مسلط خواهد کرد.
اما با توجه به بحث از وراثت زمین در تعبیر پیشین و همچنین با عنایت به روایات تفسیری از امام باقر( نقل شده است: فی قوله عز و جل: (و قل جاء الحق و زهق الباطل( قال: إذا قام القائم( ذهبت دولة الباطل (کلینی، 1407: ج8، 287).
افزون بر این، ظاهرا آیۀ 39 سورۀ انفال: (و قاتلوهم حتی لا تکون فتنة و یکون الدین کله لله فإن انتهوا فإن الله بما یعملون بصیر( به همین معنا ناظر بوده و در حقیقت غلبۀ دین خدا بر سایر ادیان در آخرالزمان، تأویل و تحقق خارجی همین آیه است (نک: کلینی، 1407: ج8، 201 با سندی صحیح از امام باقر( و نیز عیاشی، 1380: ج2، 56 به نقل از امام صادق()."