چکیده:
کنوانسیون بین المللی ایمنی جان انسان در دریا، جامع ترین معاهده بین المللـی اسـت کـه بـه حفظ حیات انسان در دریا پرداخته است . با وجود ضوابط مفصل معاهده که جوانـب مختلـف ایمنی دریانوردی را پوشش می دهد؛ طبق بند «ب »ماده یک آن ، دولتهای متعاهد،باید نـسبت به وضع هرگونه مقررات ملی که برای اجرای کامل معاهده و ارتقای بیشتر سلامت دریـانوردی ضروری تشخیص می دهند اقدام کنند؛به طوری که یقین حاصل شود؛کـشتیها از هـر حیـث ، برای خدمات و نوع بهره برداری مورد نظر مناسب هستند. با توجه به الحاق دولـت ایـران بـه معاهده در سال ١٣٧٣، مقاله حاضر به این مهم پرداخته و موضوعاتی را کـه اجـرای دقیـق و موثر معاهده ، مقتضی وضع مقررات ملی در مورد آنها است ؛ معرفی ویک مورد تـشریح کـرده است .
خلاصه ماشینی:
بند «ب » با تصديق نقش دول در تدوين مقررات اشعار ميدارد: «دولتهاي عضو تعهد مي کنند نسبت به وضع کليه قوانين ، آئين نامه هـا، دستورالعمل ها و قواعد و انجام ساير اقداماتي که ممکـن اسـت بـراي اجـراي تمـام و کمـال کنوانسيون ضرورت داشته باشد اقدام کنند بطوري که اطمينان حاصـل شـود از ديـدگاه ايمنـي جان اشخاص ، کشتي براي خدمات در نظر گرفته شده مناسب است ».
علاوه بر دو مورد اصلي فوق ، کنوانسيون ، از طريـق «قطعنامـه هـاي » عديـده کـه بوسـيله «کميته ايمني دريايي سازمان بين المللي دريانوردي يا کنفرانسهاي دول متعاهد، از سال ١٩٨١ به بعد تصويب شده نيز مکررا مورد اصلاح قرار گرفته است .
اما طبق بند ١-٣ قاعـده ، تجهيـزات و وسـايل جابجايي راهنما که قبل از اول ژانويه ١٩٩٤ در کشتيها برقرار شده اند؛ بايد حـداقل ، منطبـق بـا ضوابط قاعده ١٧ کنوانسيون سولاس ١٩٧٤ بوده و استانداردهاي مصوب سازمان ، تا آن زمـان ، نيز مورد توجه قرار گيرد.
با وجـود اين ، علاوه بر تاکيد بند «الف » ماده يک معاهده بر نقش دول متعاهد در اجراي دقيـق مفـاد آن ، به موجب بند«ب » ماده ، دولتهاي عضو تعهد کرده اند همه قوانين ، آيين نامه ها و ساير مقرراتـي را که به تشخيص خود، براي اجراي کامل و موثر کنوانسيون ضروري ميدانند، وضـع کـرده و به مرحله اجرا گذارند به گونه اي که از ديدگاه ايمني جان انسان ، اطمينان حاصل شـود کـه هـر کشتي مشمول کنوانسيون ، براي نوع خدمات در نظر گرفته شده ، مناسب است .