چکیده:
از دیرهنگام مفهوم امنیت در مقام دانش واژه ای غلیظ، قابل حس و خواستنی، اما غیرشفاف، دیرادراک و توهم زا در تاریخ بشر حضور یافته و این ابهام در بستر تغییر و تحولات پیچیده ناشی از فشردگی زمان و مکان در عصر انقلاب فناوری ارتباطات ـ اطلاعات روزافزون شده است. شاید «زندگی امن» نخستین و عالی ترین تمنای بشر است، زیرا در سایه تحقق آن سایر درخواست ها امکان تحقق می یابد. از این رو، «جامعه امن» در نگاه استراتژیست های مدرن زیربنای توسعه پایدار تلقی می شود و در مقام اهمیت، همنشین قدرت و منافع ملی است. هدف مقاله آن است که فرصت ها و چالش های تحقق امنیت پایدار جمهوری اسلامی ایران را با رویکرد قدرت نرم مورد بررسی قرار دهد. فرضیه تحقیق بر این پایه استوار است که افزایش سرمایه اجتماعی به افزایش قدرت نرم و افزایش قدرت نرم به امنیت پایدار می انجامد. از این رو، سرمایه اجتماعی به مثابه «چسب اجتماعی»، دستاوردی است از روابط بین افراد و گروه ها که بدون این روابط، به دست آوردن آنها ناممکن است. سرمایه اجتماعی می تواند موجب تقویت همکاری و به طور هم زمان گسترش روابط حمایتی دوجانبه (مردم ـ مردم و حاکمیت ـ مردم) شود. روش تحقیق بر پایه مطالعه اسناد مکتوب، اینترنتی و تحلیل محتواست. نتیجه تحقیق موید این حکم الهی است: «فمن اعتدی علیکم، فاعتدوا علیه بمثل مااعتدی علیکم». لازمه موفقیت و پیروزی در رزمگاه جنگ نرم به کارگیری سلاحی از همان جنس است.
Historically، concept of security has been tangible and desirable knowledge of word and at the same time it has been an imaginary and ambiguous concept. This problem has changed because of complex developments especially in relation to time and place density in the era of revolution in information and communication technologies. Perhaps، “safe life” is the first and greatest human desire، because other requests can be fulfilled in light of its realization. Hence، “security community” is considered as a foundation for sustainable development and companion of power and national interests in viewpoint of modern strategists. The aim of article is scrutiny of the opportunities and challenges of sustainable
security in Islamic Republic of Iran in term of soft-power approach. The research hypothesis is that increase in social capital results in an increase in soft power and، an increase in soft power result in sustainable security. Hence، social capital as “social glue” results from relationships between individuals and groups that without these relationships، it is impossible to obtain it. Social capital can strengthen cooperation and simultaneously broaden protective mutual relations (people-people and
government - people). The research method is based on written documents، Internet resources and content analysis. Results of research emphasize a verse from the Koran:” prerequisite of victory in software conflict is the use of soft weapon on the soft battle field”.
خلاصه ماشینی:
"قدرت نرم و امنیت پایدار جمهوری اسلامی ایران در پرتو بازتولید سرمایه اجتماعی امیر قدسی ١ تاریخ دریافت : ٩١/٤/١٥ تاریخ پذیرش نهایی :٩١/٨/١٨ فصلنامه آفاق امنیت /سال پنجم / شماره شانزدهم - پاییز ١٣٩١ چکیده از دیرهنگام مفهوم امنیت در مقام دانش واژه ای غلیظ ، قابل حس و خواستنی ، اما غیرشفاف ، دیرادراک و توهم زا در تاریخ بشر حضور یافته و این ابهام در بستر تغییر و تحولات پیچیده ناشی از فشردگی زمان و مکان در عصر انقلاب فناوری ارتباطات ـ اطلاعات روزافزون شده است .
بر پایه سند چشم انداز کشور در افق ١٤٠٤ که بر اجرایی شدن دقیق آن از سوی رهبری نظام تأکید شده ، «ایران کشوری است توسعه یافته ، متکی بر اصول اخلاقی و ارزش های اسلامی ، ملی و انقلابی ، مردم سالاری دینی ، عدالت اجتماعی ، آزادی های مشروع ، حفظ کرامت و حقوق انسان ها و بهره مند از امنیت اجتماعی و قضایی ، متکی بر سهم برتر منابع انسانی و سرمایه اجتماعی در تولید ملی ، برخوردار از سلامت ، رفاه ، تأمین اجتماعی ، فرصت های برابر، توزیع مناسب درآمد، نهاد مستحکم خانواده ، دور از فقر، تبعیض و بهره مند از محیط زیست مطلوب ، فعال ، مسئولیت پذیر، ایثارگر، مؤمن ، رضایتمند، برخوردار از وجدان کاری ، انضباط ، روحیه تعاون و سازگاری اجتماعی ، متعهد به انقلاب و نظام اسلامی و شکوفایی ایران و مفتخر به ایرانی بودن ."