چکیده:
عهدنامه امیر به مثابه جانمایة خرد معنوی و سند افتخار شیعه, یکی از مستندات
اصیل اسلامی برای استخراج الزامات و اصول اخلاق حکمرانی و حکمرانی اخلاقی
است. تاکید اصیل این عهدنامه بر توحید در قول و کردارء و آمادگی جانبازی در
راه خدمت به جامعه. چهارچوب منسجمی را برای فهم الزامات اخلاق اداری در
اسلام. فراروی پژوهشگران قرار میدهد؛ ضمن اینکه از اهمیت شان و منزلت اداره
در اسلامء پرده برمیدارد.
As a source of spiritual wisdom and a matter of pride for the Shiite school، the covenant of Imam Ali is one of the primary Islamic references towards derivation of obligations and principles of governance ethics and ethical governance. Special focus of this covenant on consistency of words and deeds، and preparation for sacrifice towards serving the society offers a coherent framework towards understanding the obligations of managerial
ethics in Islam to researchers in this field. It also reveals the significance and position of administration in Islam.
خلاصه ماشینی:
"این نامه که با توحید آغاز میشود و بدان ختم مییابد،سراسر پندواندرزاست و بر نحوۀ ادارۀ مطلوب امور حکمرانی دلالت دارد و میتوان ادعا کردکه این عهدنامه،منشور حکومت حکمت برای نیل به آگاهی،عدالت،امنیت ورفاه(دلشاد تهرانی،رهزنان دین،106-81)،و جانمایۀ خرد معنوی برای ادارۀ دولت وحکومت است(ر.
بنابراین هرکس بخواهد بین مردم و حکمران فاصله بیاندازد،مردم را تحقیرنماید یا خود و حاکم را با تعابیر چاپلوسانه،برتر از عامۀ مردم جلوه دهد،مشاوری نابکار است و باید از دستگاه حکمرانی بیرون رانده شود،به ویژه حاکمباید از افرادی که دین را ابزار نیل به دنیا میسازند(ر.
درواقع هر حکمران مسلمان،اعتبار حکم خود را از همینارجاع به کتاب و سنت میگیرد و عمل وی فقط هنگامی مشروع و اخلاقیاست که مستند به همین ثقلین باشد؛یعنی حکمران حق ندارد از پیش خودبه کاری جدید امر نماید و جامعه را به مسیرهای تجربه نشده و پرابتلا بیاندازدو حکمرانی را از طریق آزمون و خطا انجام دهد.
بنابراین قاضی باید از شایستگی کافی برخوردارباشد و از امنیت کامل بهرهمند گردد تا بتواند بدون نگرانی از فتنه گروههای&%03015BJNG030G% قدرتمند جامعه،قاطعانه به وظایف خود بپردازد و شرایطی را ایجاد کند کهضعیفترین افراد جامعه بتوانند در برابر قویترین عناصر اجتماعی،اعادۀ حقکنند.
همۀ مردم برابرند و ازحقوق یکسان برخوردارند؛پس حکومت باید در برابر همه آنها پاسخگو باشد وبا آنها بهطور یکسان رفتار کند و هیچگاه نباید از مردم روی نهان نماید و حقندارد ارتباط خود را با آنان قطع کند."