چکیده:
پویایی اندیشه و تخیل آدمی را حد و مرزی نیست، و مروارید اندیشه وقتی ستوده و زیبنده می نماید که از تنگنای صدف زمان و مکان بیرون خزد و گرد و غبار تیره روزگار دامنش را نیالاید. راز موفقیت و کامیابی آ ثار ادبی جهانی را نیز در همین خصوصیت باید جستجو کرد. نقد و مقایسه آثار ادبی با توجه به معیارهای منطقی و علمی ارزیابی آنها به دور از غرض ورزی و رسیدن به نتیجه ای مفید و قابل پذیرش، کاری است ارزشمند. در این جایگاه نگارنده بر آن است در حدوسع و مجال، دیدگاه متنبی و فرخی سیستانی را ـ البته با توجه به دو قصیده ـ که هر کدام در تاریخ ابیات دو زبان جایگاه والایی دارند و اشتراکات و اختلافاتی در زمینه های مختلف در آنها هست، مقایسه کند و به جلوه های ذوقی، هنری، موضوعی و محتوایی آنها اشاراتی داشته باشد.
Dynamicity and creativity of the imagination of mankind is unlimited. The pearl of imagination becomes most beautiful when it finds its way out of the clams of time and space. The secret to the success of the worldly known works of literature is the same. Criticizing and comparison of literary works based on scientific and standard criteria for reaching at unbiased results is a valuable activity. The present article attempts to compare the viewpoints of two poets FarrokhiSisitani&Mutenabbi through two of their odes.
خلاصه ماشینی:
"تیغ و جام و باز و تخت از تو بزرگی یافتند#روز رزم و روز بزم و روز صید و روزبارS}(فرخیسیستانی،1373:178) ولی حکمت و اندیشۀ قوی که در این دو بیت و بسیاری از ابیات دیگر قصیدۀ متنبیوجود دارد،در شعر فرخی مشاهده نمیشود: {Sیدل به معنی واحد کل فاخر#و قد جمع الرحمن فیک المعانیا#اذا کسب الناس المعالی باالندی#فانک تعطی فی نداک المعالیاS}(متنبی،1418:ص 295) هر فخرکنندهای به فضیلتی مینازد و حال آنکه خداوند تمامی فضیلتها را در وجود تو {Sگرد کردن زر و سیم اندر خزینه نزد تو#ناپسندیدهتر از خون قنینه است و قمارS}(فرخیسیستانی،1373:178) و متنبی نیز حقارت دنیا را در چشم ممدوح اینگونه میستاید: {Sو تحتقر الدنیا احتقار مجرب#یری کل ما فیها وحاشاک فانیاS}(متنبی،1418:296) دنیا در نظر تو ناچیز بود،مانند شخص کارآزمودهای که همه چیز را غیر از تو ناچیزمیداند.
تیغ و جام و باز و تخت از تو بزرگی یافتند#روز رزم و روز بزم و روز صید و روزبارS}(فرخیسیستانی،1373:178) ولی حکمت و اندیشۀ قوی که در این دو بیت و بسیاری از ابیات دیگر قصیدۀ متنبیوجود دارد،در شعر فرخی مشاهده نمیشود: {Sیدل به معنی واحد کل فاخر#و قد جمع الرحمن فیک المعانیا#اذا کسب الناس المعالی باالندی#فانک تعطی فی نداک المعالیاS}(متنبی،1418:ص 295) هر فخرکنندهای به فضیلتی مینازد و حال آنکه خداوند تمامی فضیلتها را در وجود تو نهاده است."