چکیده:
اعجاز قرآن از جنبه های گوناگونی بررسی شده است که یکی از انواع آن اعجاز علمی است . علوم در قرآن به دو دسته تقسیم می شوند: علم به حقایق حسی و عقلی ، علم به حقایق غیبی و ماورایی . گرچه قریب به یک چهلم آیات شریفه به خلقت آسمان ها، ماه ، خورشید، ستارگان و عجایب آنها اختصاص پیدا کرده است ، وجود احادیثی دربارة منع ایجاد ارتباط بین گردش ستارگان و تاثیر آنها بر سرنوشت بشری را نمی توان نادیده گرفت . در این مقاله سعی بر این است تا با تعریف «احکام » نجوم و «احوال » آن و بررسی حد و مرز هر یک و ایجاد قدرت تشخیص بین این دو مقوله نظر شفاف قرآن دربارة علم نجوم بیان شود. همچنین به مواردی چند از پیشگویی های قرآن در علم نجوم اشاره شده است .
خلاصه ماشینی:
کلیدواژه ها: قرآن کریم ، احکام نجوم ، احوال نجوم * استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد ورامین (پیشوا) تاریخ دریافت : ١٣٨٨/٩/٢٥ ش تاریخ پذیرش : ١٢/ ٢/ ١٣٨٩ ش / مقدمه در پی پاسخ به این پرسش که به چه علت قریب به یک دهم آیات قرآن اشاره به پدیده های طبیعی دارند و هدف خالق هستی از ذکر این آیات چیست ، به دو نظریه برمی خوریم : گروه اول معتقدند که قرآن اعجاز علمی دارد و سعی می کنند آیات قرآن را بر نظریه ها و قوانین علمی تطبیق دهند و اعتقاد دارند تمامی علوم ، چه آنهایی که کشف شده و چه آنهایی که بشر هنوز به آنها دست نیافته است ، در قرآن یافت می شود و مهم ترین دلیل بر این ادعای خود را دو آیه از آیات قرآن کریم می دانند: «وما من دابه فی الأرض ولا طئر یطیر بجناحیه إلآ أمم أمثالکم ما فرطنا فی الکتب من شی ء ثم إلی ربهم یحشرون » (انعام : ٣٨): ما در این کتاب چیزی را فروگذار نکردیم و «و یوم نبعث فی کل امه شهیدا علیهم من أنفسهم وجئنا بک شهیدا علی هؤلاء و نزلنا علیک الکتب تبیانا لکل شی ء و هدی و رحمه و بشری للمسلمین » (نحل : ٨٩): ما این کتاب را بر تو نازل کردیم تا همه چیز را روشن کند.