چکیده:
خشونتهای آشکار علیه کشورهای اسلامی همچون جنگ علیه افغانستان، عراق، لبنان، فلسطین و همین طور تحریمهای شدید اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران، عراق، سوریه، سودان و.... همگی از اشکال به کارگیری خشونت آشکار به شمار میآیند. اما نوعی دیگر از خشونت در رفتارهای محور آمریکایی ـ غربی وجود دارد که به صورت پنهان و سیستمی علیه کشورهای اسلامی منطقه منا به کار گرفته و دنبال میشود. در ادامه جنبههایی از این نوع پنهان خشونت مورد مداقه و بررسی قرار میگیرد. خشونتهایی که زمینه بروز و اعمال خشونتهای آشکار را نیز فراهم میسازند و خطرناکترین نوع خشونت نیز به شمار میروند.
Outright Violence against Islamic countries, such as war of Afghanistan, Iraq,
Lebanon, and Palestine, as well as severe economic sanctions on Islamic
Republic of Iran, Iraq, Syria, Sudan, etc. are all considered among the forms of
outright violence. However, there is another type of violence in behaviors of
American-Western axis that is secretly and systematically applied and
followed against the Middle East and North Africa. In the present study, some
aspects of this secret type of violence are investigated, meaning the violence
that underlies the emergence and imposition of outright violence and is
regarded as the most dangerous type of violence.
خلاصه ماشینی:
"پیروزمندان این جنگ که جهان را به خاطر تلاشهایشان برای نجات از چنگال نازیسم و فاشیسم، مدیون خود میانگاشتند سازمان ملل را با هدف حفظ و پاسداری از صلح و امنیت بینالمللی در سایه همکاریهای نهادینه خود تأسیس کردند و در تعیین ساختار اصلی و ترکیب آن به دنبال حفظ وضع موجود و نه ایجاد وضع مطلوب روح الله طالبی آرانی، «هژمونی طلبی آمریکا و تلاش آمریکا برای ایجاد تحول در حقوق بینالملل توسل به زور: مطالعه موردی توسل به زور علیه عراق(2003)»، مؤسسه مطالعات آمریکا، 1390، ص 94.
انگلستان طرحی مصالحه آمیز ارائه داد، اما پنج عضو دائم شورای امنیت نتوانستند به توافق دست یابند و شورای امنیت به بن بست رسید و ایالات متحده نیز بدون کسب مجوز از شورای امنیت به عراق حمله کرد و این همانا مصداق بارز خشونت و تلاش عملی آمریکا برای ایجاد تحول در حقوق بینالملل توسل به زور ـ که در منشور ملل متحد تجلی مییابد ـ بود.
4. دموکراسی در ایران اقدام کرده است تا به تمهیداتی در خصوص تغییر و دگرگونی رژیم بپردازد که از این منظر میتوان به اقدامات زیر اشاره کرد: الف) در سطح ملی ـ طرح «قانون آزادی ایران 2004» که در ژوئیه 2004 به تصویب کنگره آمریکا رسید که بر اساس آن با تخصیص بودجهای خاص به رئیس جمهوری ایالات متحده اجازه داده شده است که به گروههای داخلی و خارجی هوادار به اصطلاح دموکراسی در ایران کمک مالی کند و به ارتباط رسمی با نمایندگان دولت ایران خاتمه دهد و تغییر رژیم و نیز جایگزینی آن با رژیم دموکرات را در مجامع بینالمللی رسما تبلیغ نماید."