چکیده:
کنفرانس توسعه پایدار ملل متحد موسوم به " اجلاس ریو+ 20" که در بهار سال جاری در سطح سران و با حضور قابل توجه نمایندگان دولتها، سازمانهای بینالمللی و جوامع مدنی در شهر ریودوژانیرو (برزیل) برگزار شد، نقطه عطف دیگری در فعالیتهای سازمان ملل متحد در زمینههای اقتصادی-اجتماعی و زیستمحیطی و نیز تحولات در روابط بینالمللی محسوب میگردد. در این کنفرانس، چگونگی اجرای "اعلامیه ریو" و "دستور کار 21" مصوب کنفرانس محیط زیست و توسعه ملل متحد موسوم به "اجلاس سران زمین" یا "اجلاس ریو" طی بیست سال گذشته، میزان تحقق "اهداف توسعه هزاره" مصوب اجلاس هزاره سران در دوازده سال پیش و همچنین سایر نشستهای مهم منطقهای و بینالمللی بررسی و راههایی برای مذاکره و همکاری جامعه جهانی بهمنظور رویارویی با چالشهای مشترک در دهههای آینده ترسیم گردید. در رابطه با میزان موفقیت کنفرانس نظرات گوناگونی ابراز میشود. اما آنچه مهم است بهطور کلی مذاکره، آن هم با این وسعت و سطح، مثبت ارزیابی میگردد و علاوه بر آن توافقات به عمل آمده در زمینه حفاظت از انواع اکوسیستمها و رویآوری به اقتصاد سبز یک تحول مهم در همکاریهای زیست محیطی بینالمللی در چارچوب توسعه پایدار به حساب میآید. وضعیت جدید ایجاب مینماید کلیه دولتها طبق اصل "مسئولیتهای مشترک اما متفاوت"، همکاریهای خود در زمینه بسیج منابع مالی، انتقال فناوری، آموزش و مبادله دانش و تجربیات را گسترش داده و همزمان با تعیین "اهداف توسعه پایدار" برای دوران پس از 2015 (1394)، رویکرد جدیتری برای تحقق توسعه پایدار در جهان اتخاذ نمایند.
The United Nations Conference on Sustainable Development which was held in Rio de Janeiro in the Spring of 2012 with presence of high representatives of governments, international organizations and civil society was a turning point in the UN activities in economic, social and environmental areas. During this conference, the ways to implement the "Rio Declaration", the "Agenda 21" which was ratified in the UN Conference on Environment and Development named as the 'Earth Summit', and the rate of realization of the "Millennium Development Goals" and other international and regional conferences were discussed. The current challenges facing international community today were underlined and the appropriate mechanisms for future global cooperation were suggested.
The agreements made on protection of different ecosystems and on attention to "Green Economy" are among the important developments in international environmental debates within the framework of sustainable development in Rio+20
خلاصه ماشینی:
"شکافهای توسعهای بین کشورهای در حال توسعه و کشورهای توسعه یافته با تنوع بخشی و رشد اقتصادی،توسعه اجتماعی و حفاظت از محیطزیست باید کاهش یابد و در این راستا ایجاد فضای مناسب در سطوح ملی و جهانی و همکاری بینالمللی جهت حمایت از تلاشهای کشورهای در حالتوسعه برای محور فقر،توانمندسازی زنان و مردم فقیر و سایر اقشار آسیبپذیر،ظرفیتسازی،توسعه کشاورزی پایدار،ایجاد فرصتهای شغلی شرافتمندانه و تدوین سیاستهای اجتماعی مؤثر به منظور تحقق اهداف توسعه هزاره ضروری است.
برخورد احتیاطآمیز در تأکید این بخش بر شروط و معیارهایی چون رعایت حقوق بینالملل،اولویت راهبردها و سیاستهای ملی،حاکمیت دولتها بر منابع طبیعی خود، لزوم در نظر گرفتن شرایط و نیازهای خاص کشورها،اهمیت توجه به فقرزدایی و ابعاد سه گانه توسعه پایدار در اتخاذ سیاستهای اقتصادی موسوم به سبز،ادامه ارائه غیر مشروط کمکهای رسمی توسعهای،لزوم ارزیابی فواید و مضار اقتصاد سبز و ضرورت حمایت از کشورهای در حالتوسعه در این روند با ارائه کمکهای فنی و بسیج منابع مالی و تبادل اطلاعات،تأکید بر اهمیت انتقال فناوریهای مورد نیاز نهفته است.
امید است خوشبینیهای فعلی با اراده و عزم سیاسی مقامات کلیه دولتها برای تحقق توسعه پایدار به مفهوم واقعی آن،همراهی تشکلهای مردم نهاد،جوامع دانشگاهی و بخش خصوصی در این زمینه و موفقیت شرکتکنندگان در جلسات پیشبینی شده در ارائه تعریفی جامع و کامل از اهداف توسعه پایدار،راههای بسیج منابع مالی جدید و اضافی و نیز نحوه انتقال فناوریهای پیشرفته سالم و ارتقای ظرفیتسازی در کشورهای در حال توسعه افزایش یابد."