چکیده:
کنفرانسهای بازنگری معاهده عدم گسترش سلاحهای هستهای از سال 1970 به صورت منظم هر پنج سال یک بار برگزار میشود که تاکنون هشت بار در مقر سازمان ملل در نیویورک برگزار شده است. این کنفرانسها به دنبال یک راهحل بینالمللی بوده است تا از گسترش سلاحهای هستهای و عدم پیروی کشورهای عضو از مفاد آن جلوگیری نماید و یک راهکار عملی ارائه کند. جهتگیریهای آمریکا به عنوان یک عضو تاثیرگذار در این کنفرانسها مهم میباشد. هدف این مقاله مقایسه دیدگاههای آمریکا در کنفرانسهای بازنگری 2005 و 2010 با توجه به سند استراتژی هستهای این کشور در زمان جورج بوش و اوباما میباشد. علاوه بر آن مواضع این کشور در این کنفرانسها نسبت به ایران مورد بررسی قرار میگیرد.
From 1970 the NPT Review conferences have been held each five years. Up to now, eight conferences are held in the United Nations headquarters in New York. These conferences aimed to find an international solution to deter proliferation of nuclear weapons, to ensure full compliance of the member states with the NPT regulations and to give functional ways for addressing challenges ahead. The US approach, as an influential member of the NPT, toward this issue is of great importance. The aim of the present article is to make a comparison between the US views and positions in the Review Conference of 2005 and the Review Conference of 2010 in light of US nuclear strategy in Bush and Obama administrations. The US stances towards Iran in these conferences will also be analyzed.
خلاصه ماشینی:
"هر چند ممکن است این ادعا تا حدی درست باشد،اما این امر را نیز نباید از نظر دور داشت که مشکلات مشهود در کنفرانس 2005 تا حد زیادی نشان دهنده اختلافات اساسی بین دولتهای عضو معاهده عدم گسترش بود که درباره چالشهای امنیتی روز و همچنین الزاماتی که باید به خلع سلاح هستهای،منع گسترش و استفاده صلحآمیز هستهای اختصاص داده میشد.
3. از آنجا که امکان وقوع جنگ هستهای میان قدرتهای بزرگ کاهش یافته است،روسیه و چین دیگر تهدید فوری برای آمریکا نیستند و تهدیدات جدیدی به نام تروریسم هستهای و تکثیر سلاحهای هستهای مطرح شده است که باعث میشود با توجه به وجود تهدید گروههای تروریستی و کشورهای غیردوست،بازدارندگی از سطح جهانی به سطوح منطقهای و زیرمنطقهای با شناسایی تهدیدهای جدید و ترسیم محیط های امنیتی،کاهش یابد.
دولت بوش تعهدات خلع سلاح قبلتر را(برای مثال CTBT )که توسط آمریکا پذیرفته شده بود رد کرد،از به کارگیری سلاحهای هستهای دفاع کرد و از این که به کنفرانس بازنگری اجازه دهد تا رفتار هستهای آمریکا را مورد موشکافی قرار دهد،سر باز زد.
3. به کشورهای غیر اتمی عضو پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای تضمین داده شده که آمریکا به هیچ وجه علیه آنها از سلاحهای هستهای استفاده نخواهد کرد البته در این زمینه دو استثنا مورد توجه قرار گرفته است.
در 2010 از میان این سه اصل،آمریکا همانطور که در سند وضعیت هستهای خود به آن اشاره نموده است،تأکید بیشتری بر عدم گسترش تسلیحات اتمی داشت،چرا که با این اصل میتوان استفاده صلحآمیز دیگر کشورها از انرژی هستهای را به بهانههای مختلف محدود کند و با این بهانه از اصل اسای خلع سلاح جهانی که مورد توجه کشورهای مختلف از جمله غیر متعهدها و بهویژه جمهوری اسلامی ایران است دور شود."