چکیده:
«معامله»ی اعتبار که می توان آن را "نقد کردن اعتبار" یا "دادو ستد اعتبار" نیز نامید، یکی از گونه های تصرف ناقله در حقوق ناشی از رابطه ی اعتبار اسنادی از سوی ذینفع اعتبار به شمار می رود که سبب سقوط تعهد گشاینده در برابر ذینفع،تنجز تعهد معلق گشاینده در برابر معامله کننده ی (نقد کننده) اعتبار است. واژه ی "معامله" یا "دادو ستد"اعتبار که در حقوق اعتبارات اسنادی به عنوان راهی از راه های در اختیار ذینفع قرار گرفتن وجه اعتبار معرفی شده است. و وصف "قابل معامله" که برای توصیف قسمی از اعتبارات اسنادی که دارای چنین قابلیتی است، به کار می رود، اصلاحی است که در سایر حوزه های حقوق تجارت، خاصه حقوق اوراق بهادار(سهام شرکت ها و اوراق قرضه و غیره) و حقوق اسناد تجاری به معنای خاص(برات و سفته و چک) نیز فراوان کاربرد دارد ، و به عنوان طریقه ی نجاری ف انتقال مالکیت این گونه اسناد شمرده می شود چندان که گاه به این اسناد تجاری به اعتبار این ویژگی، "اسناد قابل معامله" یا "اسناد قابل دادو ستد" نیز اطلاق می گردد. لیکن با وجود این اشتراک لفظی و به رغم به وجود وحدت در پاره ای از احکام، تفاوت های مهمی میان "معامله ی اعتبار" و همچنین "اعتبار قابل معامله" از یک سوی،و مفهوم "معامله ی سند تجاری" و "اسناد قابل معامله" از سوی دی"ر وجود دارد. معانی متفاوتی که از اصطلاح "معامله" یا "نق کردن" ر حقوق اعتبارات اسنادی و حقوق اسناد تجاری اراده می شود، و انس و تبادر معنایی ای که غالب حقوق دانان با مفهوم "معامله سند تجاری" در ذهن دارند، سبب شده است مباحث راجع به "اعتبار قابل معامله" و "معامله کردن اعتبار" به یکی از پیچیده ترین و مبهم ترین مباحث در قلمرو حقوق اعتبارات اسنادی تبدیل گردد. نویسنده در مقاله ی حاضر می کوشد به قدر وسع خویش پرده از اطن ابهام بردارد، و فهم دانش واژه ی "مامله و دادستد اعتبار" را برحقوق دانان ایرانی ساده تر سازد.
خلاصه ماشینی:
در مقابل ، اعتبار اسنادی غیرقابل معامله ، اعتبار اسنادی ای است که از این امتیاز و قابلیت بی بهره است ؛ و چنان چه در اعتبار اسنادی غیرقابل معامله ، بانک دیگری مبادرت به دادن مبلغ اعتبار به ذینفع اعتبار کند، در فرضی که این عمل از طریق خرید برات صادره روی اعتبار انجام گیرد، چنین بانکی از آن جهت که منتقل الیه سند تجاری مزبور است ، حقوق خود را بر اساس حقوق حاکم بر اسناد تجاری تحصیل خواهد کرد نه بر اساس حقوق اعتبارات اسنادی ، و چنان چه مطالبه و پرداخت وجه اعتبار از راه صدور برات نباشد، آن بانک انتقال گیرنده ی طلب ناشی از اعتبار به حساب آمده ، و همان حقوق منتقل الیه عادی طلب را خواهد داشت که بحث از آن در حقوق مدنی دیده می شود.
The American Law Institute & National Conference of Commissioners on Uniform States Law, Uniform Commercial Code: Official Text and Comments, Thomson/West, 2005 edition, Art. 5-102(a)(11) at 630-631: ""Nominated person" means a person whom the issuer (i) designates or authorizes to pay, accept, negotiate, or otherwise give value under a letter of credit and (ii) undertakes by agreement or custom and practice to reimburse".